Anna Beata Bohdziewiczová
| Anna Beata Bohdziewiczová | |
|---|---|
| Narození | 1950 (73–74 let) Lodž |
| Povolání | asistent režie a fotografka |
| Ocenění | Zasloužený kulturní aktivista důstojník Řádu znovuzrozeného Polska |
 Seznam děl v databázi Národní knihovny | |
| Některá data mohou pocházet z datové položky. Chybí svobodný obrázek. | |
Anna Beata Bohdziewiczová (nepřechýleně Anna Beata Bohdziewicz; * 1950 v Lodži) je polská fotografka, publicistka a kurátorka výstav. Žije a pracuje ve Varšavě.
Životopis
[editovat | editovat zdroj]Je vnučka Walentyny Medveděvové (herečka, původem Ruska) a Piotra Demkowského ( certifikovaný major pěchoty polské armády, účastník války s bolševiky, odsouzen k smrti, degradován a popraven v roce 1931 za špionážní činnost pro SSSR). Dcera ředitele prof. Antoniho Bohdziewicze a filmové scenáristky Ariadny Demkowské.
Zpočátku studovala archeologii a po půl roce změnila obor na etnografii na Varšavské univerzitě[1][2], kterou absolvovala v roce 1974. V letech 1974–1980 pracovala ve společnosti Przedsiębiorstwo Realizacji Filmów, mimo jiné jako asistentka a druhá režisérka na filmech s Walerianem Borowczykem, Krzysztofem Kieślowskim, Filipem Bajonem nebo Andrzejem Trzos-Rastawieckim.
V roce 1981 se zapojila do aktivit Mazovského regionu NSZZ Solidarność. V letech 1983–1989 spolupracovala s undergroundovým tiskem. Byla aktivní účastnicí „církevních“ výstav pořádaných ve Varšavě Januszem Boguckim a Antoninou Smolarz.
Od 90. let 20. století připravuje zprávy pro redakce, včetně například: Tygodnik Powszechny, Gazeta Wyborcza, The Independent, Zeszyty Literackie, Konteksty a také online magazín věnovaný fotografii Fototapeta. Rok působila jako fotoeditorka v Gazeta Wyborcza. Pracuje jako fotografka na volné noze.
Od roku 1982 vede Fotodziennik[3], který má v současnosti přibližně 6000 stran a je záznamem nejnovější historie Polska i soukromého života autorky. Osobní popisky pod fotografiemi tomu dodávají další hodnotu. Od roku 1997 pracuje na cyklu "Antypocztówka z...", realizovaném mimo jiné ve Varšavě, Berlíně, Cannes, Jeruzalémě, Pekingu.[1]
Je držitelkou mnoha ocenění, včetně: : Ceny umělecké rady ZPAF za nejlepší debut v roce 1985; Mladá umělecká cena Stanisław Wyspiański v roce 1985; ceny Nezávislého sdružení polských novinářů v roce 1987. V roce 1998 obdržela odznak zasloužilá kulturní aktivistka. V roce 2007 byla oceněna Důstojnickým křížem Řádu Polonia Restituta za úspěchy v oblasti nezávislé fotografie. V roce 2010 obdržela medaili „10 let Ústavu národní paměti“.[4]
Samostatné výstavy
[editovat | editovat zdroj]- 1974 – pierwsza wystawa, pracownia prof. Zofii Demkowskiej, Varšava
- 1978 – „Chorasan”, Galeria Krytyków, Varšava
- 1980 – „Afganistan”, Galeria ŁTF, Łódź
- 1983 – „Prawie rok” (pierwsza wystawa „Fotodziennika”), Galeria ZPAF, Kraków
- 1984 – „Droga Krzyżowa”, Kościół pw. św. Maksymiliana Kolbego, Mistrzejowice
- 1984 – „Afganistan – wspomnienie z podróży”, Galeria Foto-Video, Kraków
- 1984 – „Kapliczki warszawskie”, Galeria Forma, Varšava
- 1984 – „Piosenka o końcu świata – już ponad rok – Fotodziennik”, Galeria Od Nowa, Poznań
- 1985 – „Fotodziennik”, Galerie Zyndikaat, Berlin Zachodni
- 1985 – „Fotodziennik”, Bielska Galeria Fotografii, Bielsko-Biała
- 1986 – „Rzym – Fotodziennik”, pokaz domowy, Varšava
- 1986 – „Rzym – Fotodziennik”, Galeria Sceny Plastycznej KUL, Lublin
- 1987 – „Fotodziennik”, Galeria FF, Łódź
- 1987 – „Photodiary”, Natalie Klebenov Galery, Boston; Grey Art Gallery, New York University, Nowy Jork
- 1987 – „Fotodziennik – piąty rok”, Galeria ZPAF, Kraków
- 1988 – „Photodiary”, The Area Galery, Portland
- 1988 – „Photodiary”, Salzburg College Gallery, Salzburg
- 1989 – „Photodiary”, Red Eye Gallery, Rhode Island School of Design
- 1989 – „Fototagebuch”, Bartholomeuskirche, Berlin Wschodni
- 1990 – „Dziesięć lat ‘Solidarności’ w Polsce”, wystawa pokazywana w 60 krajach świata
- 1991 – „Droga Krzyżowa”, w ramach Artystycznego Misterium Wielkanocnego, Wołów
- 1991 – „Kapliczki warszawskie”, Muzeum Okręgowe, Radom
- 1991 – „Do kraju tego”, Galeria BWA, Koszalin
- 1994 – „Fototagebuch”, Humboldt Bibliotek, Berlin; Rathuas Galerie, Reinickendorf, Berlin
- 1995 – „Fotodziennik”, Galeria „Świat fotografii”, Varšava
- 1995 – „Fotodziennik”, Galeria FF, Łódź
- 1997 – „Antypocztówka z Warszawy”, Galeria Pokaz, Varšava
- 1997 – „Antypocztówka z Berlina”, Goethe-Institut, Varšava
- 1998 – „Dziennik Tunezyjski”, Mała Galeria, Varšava
- 2002 – „Fotodziennik 1982–1992”, 3. Biennale internationale de la photographie, Centre culturel „Les Chiroux”, Liège
- 2004 – „Antypocztówki”, Galeria „The Other Way”, Kraków
- 2004 – „Fotodziennik”, Instytut Polski, Miesiąc Fotografii, Bratysława
- 2005 – „Fotodziennik 1982–1992”, Galeria Związku Fotografów Litewskich, Wilno
- 2009 – „1989 – Fotodziennik, czyli piosenka o końcu świata”, Galeria Jabłkowskich, Varšava
- 2009 – „Kapliczki warszawskie”, Galeria Jabłkowskich, Varšava
- 2011 – „Fototagebuch aus Warschau (1991–2011)”, August Bebel Instytut, Berlin
Účast na kolektivních výstavách
[editovat | editovat zdroj]- 1983 – „Znak Krzyża”, kościół pw. Miłosierdzia Bożego, Varšava
- 1983 – „Ojczyzno moja”, kościół pw. św. Maksymiliana Kolbego, Mistrzejowice; kościół pw. Miłosierdzia Bożego, Varšava
- 1985 – „Oczekiwanie”, kościół św. Józefa, Ursus
- 1985 – 3. Dni Fotografii, Svídnice
- 1987 – „Photodiary”, w ramach wystawy „Out of Eastern Europe”, List Visual Arts Center, MIT, Boston; Rosa Esmon Gallery, New York; Art Space, San Francisco
- 1988 – „Fotodziennk 1982–1988”, w ramach wystawy „Polish Experimental Photography”, Liget Galeria, Budapeszt
- 1988 – „Photodiary”, w ramach wystawy „Private Photography from Eastern Europe”, The Baxter Galery, Portland; Randolph Street Galery, Chicago
- 1988 – „Fototagebuch”, w ramach wystawy „Zwischen Elbe und Wolga”, Lenbachhaus, Monachium
- 1988 – „Photodiary”, w ramach wystawy „Polish Perceptions”, Collins Galery, Glasgow
- 1989 – „Fotodziennik 1982–1989”, w ramach wystawy „Lochy Manhattanu”, garaże osiedla Manhattan, Łódź
- 1989 – „Zwischen Elbe und Wolga”, Neue Gesellschaft für Bildende Kunst, Berlin Zachodni
- 1989 – „Sztuka jako gest prywatny”, Galeria BWA, Koszalin
- 1990 – „Fotoberichte aus Polen”, Gasteig Galerie, Monachium; „Fotodziennik 1982–1990”, w ramach wystawy „Solidarność w Pradze”, Polski Instytut Kulturalny, Praga
- 1992 – „Czas smutku, czas nadziei”, Zachęta, Varšava
- 2001 – „Warszawa 1943 – Warszawa 1944. Fotograf nieznany”, kurator wystawy, Zamek Królewski w Warszawie, Varšava
- 2001 – „Fotodziennik 1999–2001”, w ramach wystawy „Czas fotografii. Czas w fotografii”, Częstochowa
- 2002 – „Antypocztówki”, w ramach wystawy „Wokół dekady”, Łódź, Muzeum Sztuki; Wrocław, Muzeum Narodowe; Bielsko-Biała, Galeria BWA
- 2002 – „Fotodziennik 1982–2002”, Varšava, Galeria Bezdomna; „Piękni i szczęśliwi”, Varšava, Galeria „Fret a porter”
- 2003 – „Fotodziennik – wybór czerwony”, w ramach wystawy „Zanikanie”, CSW Zamek Ujazdowski, Varšava
- 2003 – „Piękni i szczęśliwi”, w ramach wystawy „Sztuka i reklama”, Zachęta, Varšava; „Fotodziennik 1982–1989”, w ramach wystawy „Socland”, Muzeum Komunizmu, Kraków, Varšava, Łódź
- 2003 – „Miasto Kobiet?”, w ramach wystawy „Kobieta na duszę”, Galeria Manhattan, Łódź
- 2005 – „Solidarność – początek drogi”, Muzeum Narodowe, Varšava
- 2006 – „Re-wizja”, Warszawski Festiwal Fotografii Artystycznej, Galeria Spokojna, Varšava
- 2007 – „Czas zapamiętany. Mała Galeria 1977–2006”, CSW Zamek Ujazdowski, Varšava
- 2008 – „Dokumentalistki – polskie fotografki XX wieku”, Zachęta, Varšava
- 2012 – „Świat nie przedstawiony. Dokumenty polskiej transformacji po 1989 roku”, CSW Zamek Ujazdowski, Varšava
- 2021-2022 – „Jedyne. Nieopowiedziane historie polskich fotografek”, Dom Spotkań z Historią, Varšava
Na přelomu let 2021 a 2022 uspořádal Dom Spotkań z Historią ve Varšavě výstavu Jedyne. Nieopowiedziane historie polskich fotografek (Unikátní. Nevyprávěné příběhy polských fotografek), která doprovázela stejnojmennou knihu. Výstavu tvořilo téměř 150 fotografií třinácti polských fotografek, které v 70. až 90. letech 20. století byly často jedinými ženami v mužských týmech nebo pracovaly samostatně. Autorky se zabývaly různými druhy fotografie. Pracovaly také jako fotoeditorky nebo byly vedoucími fotografických oddělení v redakcích novin. Publikovaly v uznávaných polských i zahraničních tiskových titulech, prezentovaly fotografie v albech a na výstavách a pro mnohé z nich byla fotografie životním stylem. Byly to například: Anna Beata Bohdziewiczová, Iwona Burdzanowska, Joanna Helanderová, Marzena Hmielewiczová, Anna Michalak-Pawłowska, Anna Musiałówna, Anna Pietuszko-Wdowińska, Maja Sokołowska nebo Anna Łośová.[5]
Odkazy
[editovat | editovat zdroj]Reference
[editovat | editovat zdroj]V tomto článku byl použit překlad textu z článku Anna Beata Bohdziewicz na polské Wikipedii.
- ↑ a b Monika Szewczyk-Wittek. Jedyne : nieopowiedziane historie polskich fotografek. [s.l.]: [s.n.], 2021. ISBN 978-83-66068-33-9. OCLC 1262592710
- ↑ Anna Beata Bohdziewicz: w momencie naciśnięcia spustu migawki zdjęcia stają się historią. [s.l.]: histmag.org, 2021-12-19. Dostupné online. (polsky)
- ↑ Anna Beata Bohdziewicz | Życie i twórczość | Artysta. [s.l.]: Culture.pl Dostupné online. (polsky)
- ↑ Biuro Edukacji Publicznej IPN przyznało medale [online]. wiadomosci.onet.pl/ [cit. 2010-12-20]. Dostupné online.
- ↑ Jedyne. Nieopowiedziane historie polskich fotografek | wystawa. dsh.waw.pl [online]. [cit. 2024-03-30]. Dostupné online. (polsky)
Literatura
[editovat | editovat zdroj]- SZEWCZYK-WITTEK, Monika, 2021. Jedyne. Nieopowiedziane historie polskich fotografek. Varšava: Dom Spotkań z Historią. ISBN 978-83-66068-33-9.
- Anna Beata Bohdziewiczová
- https://web.archive.org/web/20141111012307/http://independent.pl/bohdziewicz_anna_beata
- http://www.artinfo.pl/?pid=events&sp=list&id=11352&lng=1
- https://web.archive.org/web/20140924054626/http://bzwbkpressfoto.pl/jury.html
