Szpital Trzyniec Podlesie - jest częścią AGEL Group, największego prywatnego dostawcy usług medycznych w Europie Środkowej. Historia szpitala sięga do 1895 roku.
- Historia szpitala sięga roku 1895, kiedy to Izba Arcyksiążęca Cieszyńskiego, która w tym czasie zarządzała hutą cesarza Franciszka Józefa w Trzyńcu, poprosiła o pozwolenie na budowę szpitala we wsi Końska u Trzyńca (Konská u Třince). Zezwolenie otrzymała 21 sierpnia tego samego roku. Budowa rozpoczęła się natychmiast i trwała 2 lata. Budowa szpitala znajdował się w środku parku w pobliżu huty. Zakład miał bowiem dużą liczbę zranień, okaleczeń i poparzeń wymagających leczenia, a najbliższy szpital znajdował się w Cieszynie (obecnie po stronie Polski). Naczelnym lekarzem szpitala był dr. Paweł Hlawatsch. Pacjentami opiekowały się 3 pielęgniarki z zakonu Karla Boromejskiego z Cieszyna. Pawilon głównego budynku miał jedno piętro, z salą operacyjną i 39 łóżkami. Obok znajdował się budynek gospodarczy, dom opieki, pralnia i sala sekcji zwłok.
W 1909 r. otwarto pawilon zakaźny wraz z dwoma innymi oddziałami. Choroby zakaźne były wówczas bardzo
powszechne i należały do najczęstszych przyczyn zgonów.
W 1919 r. szpital posiadał już 73 łóżka i był stopniowo wyposażany w inny niezbędny sprzęt medyczny.
W 1927 r. oddano do użytku nową salę operacyjną ze wszystkimi udogodnieniami/sprzętami ówczesnej medycyny i zakupiono pierwszą karetkę pogotowia marki „Škoda”. Do tego czasu rannych przewożono do szpitala zwykłym samochodem przykrytych pod płachtą.
W czasie II wojny światowej szpital przeszedł w ręce niemieckie. Dodano prosto wyposażony budynek do leczenia przypadków wewnętrznych, zwiększając liczbę łóżek na 214.
Do końca 1946 r. szpital posiadał 160 łóżek i 2 oddziały - chirurgiczny i wewnętrzny (pierwotnie zakaźny). Stopniowo dołączano do nich oddziały okulistyczne, słuchowe, a na początku lat 50. XX wieku oddziały rehabilitacyjne. W tym czasie wybudowano przychodnię zakładową do ambulatoryjnej opieki metalurgów.
Po zjednoczeniu służby zdrowia w 1952 r. powstał "Závodní ústav národního zdraví" (ZÚNZ). Rok później otwarto poliklinikę zawodową, w której pracowało 3 lekarzy warsztatowych, internistę, ginekologa, neurologa i dermatologa.
W 1954 r. przeniesiono wydział wewnętrzny do zaadaptowanych budynków w Trzyńcu - Kanada, a w 1969 r. wydział rehabilitacji.
W 1967 r. utworzono oddział zajmujący się chorobami zawodowymi[editovat | editovat zdroj]
- Gabinety specjalistów i lekarzy medycyny pracy ZÚNZ huty trzynieckiej znajdowały się w jedenastu budynkach znajdujących się zarówno wewnątrz firmy, jak i w jej bezpośrednim sąsiedztwie, co utrudniało pracę pracownikom służby zdrowia. Ponadto gabinety znajdowały się w większości w starych budynkach, które nie spełniały warunków higienicznych. Dlatego konieczne stało się wybudowanie nowej polikliniki.
- Już w 1961 roku powstał projekt. Ponieważ jednak szpital nie znalazł się wśród budowli priorytetowych, prace przygotowawcze były kilkakrotnie przerywane. W 1975 roku projekt został przerobiony, a we wrześniu 1976 roku ostatecznie rozpoczęto budowę.
- Budowę szpitala zakładowego wraz z polikliniką podzielono na 2 etapy. Nowa poliklinika została oddana do użytku 20 października 1981 roku. Druga część - oddział stacjonarny zaczął pełnić swoje funkcje w sierpniu 1985 roku. W tym momencie stary szpital wewnątrz firmy definitywnie przestał istnieć.
- Szpital Trzyniecki na Podlesiu otrzymał nowoczesny budynek wyposażony w najnowocześniejszą technologię i sprzęt na wysokim poziomie. Za transformację odpowiedzialna była Huta trzyniecka, której część szpitala fabrycznego była częścią do 1993 roku. Od samego początku istnienia tego szpitala huta dbała o stronę materialną - zakup sprzętu, remonty, zaopatrzenie w wodę, prąd, gaz itp.
- Zmiany polityczne po 1989 r. prowadzą również do zmian w ochronie zdrowia. ZÚNZ Třinecké železárny przestało istnieć i powstały 2 odrębne subjekty - poliklinika zawodowa i szpital zawodowy. To właśnie szpital zawodowy został sprywatyzowany w 1993 roku i 1 lipca 1993 roku zaczął działać jako szpital Podlesie.
Od 1993 roku szpital kontynuuje wieloletnią tradycję w celu budowy nowoczesnego miejsca pracy o wysokim prestiżu i poziomu pracy, zawodu i społeczeństwa, wykonując specjalistyczne usługi z zakresu kardiologii,kardiochirurgii, chirurgii małoinwazyjnej, chirurgii naczyniowej oraz terapii wewnątrznaczyniowej.
Kadra i wyposażenie Zakładu Radiologii Zabiegowej oraz Centrum Chirurgii Naczyniowej i Małoinwazyjnej tworzą jedną jednostkę funkcjonalną pod nazwą Středisko onemocnění cév Nemocnice Podlesí a.s. (Centrum Chorób Naczyń Szpitala Podlesie a.s.)
Przedmiotem działalności SOC jest świadczenie kompleksowej opieki pacjentom z chorobami naczyń obwodowych (diagnostyka, terapia endowaskularna, naczyniowo-chirurgiczna i hybrydowa, dyspensaryzacje). Lekarze SOC ściśle współpracują z ekspertami z oddziału anestezjologii i resuscytacji, kardiocentrum i poradni specjalistycznych szpitalu na Podlesiu, wypełniając w ten sposób misję i cel kompleksowego centrum sercowo-naczyniowego.
2008 - pierwsza endoskopowa kolekcja żył do kardiochirurgii
2009 - uruchomienie wszelkiego rodzaju badań CT ze specjalizacją w angiografii CT układu naczyń obwodowych (urządzenie Siemens Definition, 2x64 dual source)
2006 - rozpoczęcie intensywnych kursów specjalistycznych z zakresu gojenia ran: "Powtórzenie kompleksowego leczenia ran przewlekłych"
2007 - szpital otrzymał Certyfikat: "Gwarancja jakości kompleksowej opieki dla klientów z ranami przewlekłymi i powikłanymi", przyznawany przez Czeskie Towarzystwo Leczenia Ran
1997 - rozpoczęcie zabiegów endowaskularnych na naczyniach obwodowych (wspólna sala AG z kardiologią); rozszerzenie diagnostyki ultrasonograficznej dopplerowskiej zajęcia naczyń obwodowych
2000 - własna hala AG wyposażona w ramię C z oprogramowaniem naczyniowym; rozpoczęcie pracy klinicznej radiologów interwencyjnych przy łóżku chorego; stent do pierwszej tętnicy szyjnej-PTA (CAS)
2004 - wyposażenie hali AG w zestaw angiograficzny; opracowanie programu zabiegów hybrydowych (naczyniowo-endowaskularnych)
2006 - Lekarze IR wykonujący zabiegi endowaskularne i inne zabiegi interwencyjne uzyskują zaświadczenie w nowym poszerzeniu zakresu "Radiologia Interwencyjna"
2007 - pierwsza embolizacja mięśniaków macicy
2009 - nowe miejsce pracy CT (urządzenie dwulampowe Siemens Definition Dual Source)
2010 - nowe stanowisko pracy MR (urządzenie Philips Achieva 1,5T); nowy zestaw angiograficzny w hali AG (Philips Integris Allura Xper FD 20); uzyskanie akredytacji w zakresie „Radiologia i Metody Obrazowania”; pierwsze użycie cewnika balonowego uwalniającego lek
2011 - opracowanie programu implantacji stentgraftu brzusznego z pierwszym w pełni przezskórnym zabiegiem oraz program wykorzystujący technologie uwalniające leki
