Wikipedista:Chomsky/Pískoviště

https://web.archive.org/web/20090414070103/http://www.volny.cz/vlastnipoznamky/predant.htm

Komentář

Nelze srovnávat stoupence katolicismu v Lurdách a protestantismu ve Švédsku. Je nutno zkoumat sobě navzájem příbuzná data. Tedy např. návštěvníky Lurd v období jednoho roku a tak odlišit návštěvnost ze zbožných důvodů a návštěvnost z důvodů ostatních. To vše s vysokou mírou pravděpodobnosti.

No reptiles have fur. All snakes are reptiles. No snakes have fur.

Žádné oběti epidemie (reptiles) nejsou nenarozené děti (fur). Všechna nařízení vlády (snakes) jsou protiepidemická (reptiles). Žádné oběti nařízení vlády (snakes) nejsou nenarozené děti (fur).

Žádné oběti epidemie nejsou nenarozené děti. Všechna nařízení vlády jsou protiepidemická. Žádná oběti nařízení vlády nejsou nenarozené děti.

Žádné nenarozené děti (reptiles) nejsou oběti epidemie (fur). Všechna nařízení vlády (snakes) jsou nenarozené děti (reptiles). Žádná nařízení vlády (snakes) nejsou oběti epidemie (fur).

Žádné nenarozené děti nejsou oběti epidemie. Všechna nařízení vlády jsou nenarozené děti. Žádná nařízení vlády nejsou protiepidemická (tj. nejsou "oběti epidemie": v tom smyslu, že je vláda nemusí konat, není k nim přinucena).

Žádné oběti epidemie (reptiles) nejsou nenarozené děti (fur). Všechna nařízení vlády (snakes) jsou oběti epidemie (reptiles). Žádná nařízení vlády (snakes) nejsou nenarozené děti (fur).

Všechna nařízení vlády jsou protiepidemcká (tj. jsou "oběti epidemie", v tom smyslu, že je vláda musí konat, je k nim přinucena). Žádné oběti epidemie nejsou nenarozené děti. Žádná nařízení vlády nejsou nenarozené děti.

ρετ γάρ διά τω σώματος έΈο θύραξε τό πηεύμα, άντεπελοάγεται δέ διά τας άναπνοας τώ τε στοματι καί ταίς όίσίν, είτα πάλιν οίον Ευριπος ό μέν άντεπιφέρεται είς τό σώμα, ό δέ άνατέίνεται καττάς έκροάς.

Ukázka

ΠΟΡΦΥΡΙΟΥ ΕΙΣ ΤΑΣ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑΣ ΕΙΣΑΓΩΓΗ en:Euripus Strait Ὄντος άναγκαίον, Χρυσαόρυε, καί εἰς τήν παρά Ἀριστοτέλει κατηγοριῶν διδασκαλίαν, τοι γνῶνσι τί γένος, καί τί διαφορά, τί τε εἶδος, καί τί ἴδιον, τί συμβεβηκός, εἷς τε τήν τῶν ὁρισμῶν ἀπόδοσιν, καί ὅλος εἷς τύ περί διαιρέσεως καί διαιρέσεως χρησίμης οὕσες τῆς τούτων θεωρίας· σύντομον σοι παράδοσιν ποιούμενος, πειράσομαι διά βραχέων, ὥσπερ έν εισαγογῆς τρόπω, τά παρά τοῖς πρεσβυτέροις ἐπελθεῖν, τῶν μέν βαθυτέρων ἀπεχόμενος ζητημάτων, τῶν δὲ ἁπλουστέρων συμμέτρως στοχαζόμενος.

Αὐτίκα περί γενῶν τε καί εἰδῶν, τό μέν, εἴτε ὑφέστηκεν, εἶτε καί έν μόναις ψιλαῖς ἐπινοίαις κεῖται, εἶτε καί ύφεστηκοτα, σώματα έστιν, ἦ ἀσώματα, καί πότερον χωριστά, ἦ έν τοῖς αἰσθητοῖς, καί περί ταῦτα ὑφεστῶτα, παραιτήσομαι λέγειν, βαθυτάτης οὔσης τἤς τοιαύτης πραγματείας καί ἄλλῃς μείζονος δεομένης ἐξετάσεως.

Τό δ᾽ ὅπως περί αὐτῶν τε καἴτῶν προκειμένων λογικώτερον οἱ παλαιοί διέλαβον, καί τούτων μάλιστα οἷ ἐκ τοῦ περιπάτου, νῦν σοι πειράσομαι δεικνύναι.

Ἔιοκε δὲ μήτε τό γένος, μήτε τό εἰδός ἁπλῶς λέγεσθαι.

Γένος γάρ λέγεται καί ἤ τινῶν ἐχόντων πως πρός ἦν τι πρός ἀλλήλονυς ἄθροισις. Καθ᾽ ὅ σημαινόμενον τό Ἡρακλειδῶν λέγεται γένος ἐκ τἤς ἀφ᾽ ἑνός σχέσεως, λέγω δὲ τοῦ Ἡρακλέοις, καί τοῦ πλήθους τῶν ἐχόντων πως πρός ἀλλήλοις τήν ἀπ᾽ ἐκείνου οἰκειότητα, κατά ἀποτομήν τήν ἀπό τῶν ἅλλων γενῶν κεκλημένον.

Αέγεται δὲ καί ἄλλως πάλιν γένος ἦ ἑκάστου τῆς γενέσεως ἀρχῇ, εἷτε ἀπό τοῦ τεκόντος, εἶτε ἀπό τοῦ τόπον, έν ὧ τις γέγονεν· οὕτω γάρ Ὀρέστην μέν ἀπό Ταντάλου φαμέν ἔχειν τό γένος, Ύλλον δὲ ἀφ᾽ Ἡρακλέοις· καἰ πάλιν, Πίνδαρον μέν Θεβαῖον εἶναι τό γένος, Πλάτονα δὲ Ἀθεηαιον. Καί γάρ ἦ πατρίς ἀρχῇ τίς έστι τἤς ἑκάστου γενέσεως, ὥσπερ καἰ ὁ πάτηρ.

Τοῦτο δὲ ἔοικε πρόχειρον εἶναι τό σημαινόμενον. [Ἡρακλεῖδαι γάρ λέγονται οἱ ἀπό γένους καταγόμενοι Ἡρακλέους· καί Κεκροπίδαι οἰ ἀπό Κέκροπος, καί οἱ τοὔτων ἀγχιστεῖς.]

Καί πρότερον γε ὀνομασθῇ γένος ἡ ἑκάστου τἤς γενέσεως ἀρχῇ· μετὰ δέ ταῦτα [καί] πλῆθος τῶν ἀπό μιᾶς ἀρχῆς, οἶον [τοῦ] Ἡρακλέους, ὅ ἀφορίζοντες καί ἀπό τῶν ἅλλων χωρίζοντες ἔφαμεν τό ὅλον ἄθροισμα, Ἡρακλειδῶν γένος.

Ἅλλος δὲ πάλιν γένος λέγεται, ὤ ὑποτάσσεται τό εἰδός, καθ᾽ ὁμοιότητα ἴσων τούτων εἰρημένον. Καί γάρ ἀρχή τις ἐστί τό τοιοῦτον γένος τῶν ὑφ᾽ αὐτό, καί δοχεῖ καί τό ῆθος περιέχειν πᾶν τό ὑφ᾽ αὐτό.

Τριχῶς οὗν τοῦ γένους λεγόμενον, περί τοῦ τρίτον παρά τοῖς φιλοσόφοις ὁ λόγος.

Ὅ καί ἱ πογράφοντες ἀποδεδώκασι γένος εἶναι λέγοντες τό κατὰ πλειόνων καὶ διαφερόντων τῷ εἴδει, έν τῷ τί έστι κατηγορούμενον, οἶον τό ζῶον.

Τῶν γάρ κατηγορουμένων, τά μέν, καθ᾽ ἕνος λέγεται μόνου, ὡς τά ἄτομα, οἶον Σωκράτης, καὶ τό Οὕτος, καὶ τό Τοῦτο· τά δὲ κατά πλειόνων, ὡς γένη, καὶ τά εἴδη, καὶ αἱ διαφοραί, καὶ τά ἴδια, καὶ συμβεβηκότα κοινῶ; ἁλλά μή ἰδίως τινί. Ἓστι δὲ γένος μέν, οἶον τό ζῶον· εἰδός δὲ, οἷον ὁ ἄνθρωπος· διαφορά δὲ, οἶον τό λογικόν· ἴδιον δὲ, τό γελαστικὸν· συμβεβηκός δὲ, οἶον τό λευκόν, τό μέλαν, τό καθέζεσθαι.

Τῶν μέν οὗν καθ᾽ἑνός μόνου κατηγορουμένων διαφέρει τά γένη, τῷ ταύτα κατά πλειόνων κατηγορεῖσθαι.

Τῶν δ᾽ αὗ κατά πλειόνων, τῶν μέν εἰδῶν, ὅτι τά μέν εἰδή, εί καί κατά πλειόνων κατηγορεῖται, ἁλλ᾽ οὐ διαφερόντων τῷ εἴδει, ἀλλά τῷ ἀριθμῷ μόνον. Ὁ γάρ ἄνθρώπος εἶδος ὦν, κατά Σωκράτους καί Πλάτωνος κατηγορεῖται, οἷ οὐ τῷ εἴδει διαφέρουσιν ἀλλήλῶν, ἁλλά τῴ ἀριθμῶ· τό δέ ζῶον γένος ὅν, ἀνθρώπου καί βοός καί ἵππον κατηγορεῖται, οἷ διαφέρουσι καί τῷ εἴδει ἀλλήλῶν, ἁλλ᾽ οὐχί τῷ ἀριθμῷ μόνον.

Τοῦ δ᾽αὗ ἰδίου διαφέρει τό γένος, ὅτι τό μέν ἴδιον καθ᾽ ἑνός μόνου εἴδους, οὗ εστιν ἴδιον, κατηγορεῖται, καί τῶν ὑπό τό εἶδος ἀτόμων· ὡς τό γελαστικὸν ἀνθρωόπου μόνου, καί τῶν κατὰ μέρος ἀνθρώπων· τό δὲ γένος οὐχ ἑνός εἰδούς κατηγορεῖται, ἁλλά πλειόνων τε καί διαφερόντων τῴ εἴδει.

Τἤς δ᾽ αὗ διαφορᾶς καί τῶν κοινῶς συμβεβηκότων διαφέρει τό γένος, ὅτι εἰ καί κατὰ πλειόνων πλειόνων καί διαφερόντων τῳ εἴδει κατηγοροῦνται αἰ διαφοραί καί τά κοινῶς συμβεβηκότα, ἁλλ᾽ οὑκ έν τῷ τί ἐστι κατηγοροῦνται, ἁλλ᾽ έν τῷ ὁποῖον τί ἐστιν. Ἐρωτησάντων γάρ ἡμῶν, τί έστιν ἐκεῖνο, καθ᾽ οὐ κατηγορεῖται ταῦτα, τό γένος ἀποκρινόμεθα· τἀς δέ διαφορᾶς καί τά συμβεβηκότα οὐκ ἀποκρινόμεθα· οὐ γάρ έν τῳ τί έστι κατηγορεῖται τοῦ ίποκειμενου, ἀλλά μαλλόν έν τῳ ὁποῖον τί έστιν· έν γάρ τῳ ἐρωτᾷν, ὁποῖον τί έστιν ὁ ἄνθρώπος, φαμέν ὅτι λογικόν· καί έν τῳ, ὁποῖον τί έστιν ὁ κόραξ, φαμέν ὅτι μέλαν. Ἔστι δέ τό μέν λογικόν, διαφορά· τό δέ μέλαν, συμβεβηκός. Ὅταν δέ, τί έστιν ἄνθρώπος, έρωτηθῶμεν, ζῶον ἀποκρινόμεθα. Ἔστι δέ ἀνθρώοπου γένος τό ζῶον.

Ώστε τό μέν κατά πλειόνων λέγεσθαι τό γένος διαστέλλει αὐτό ἀπό τῶν καθ᾽ ἑνός μόνου [τῶν ἀτόμων] κατηγορουμένων.

Τό δέ διαφερόντων τῷ εἴδει διαστέλλει αὐτό ἀπό τῶν ὡς εἰδῶν κατηγορουμένων ἤ ὡς ἰδίων.

Τό δέ έν τῷ τί ἐστι κατηγορεῖσθαι χωρίζει αὐτό ἀπό διαφορῶν καί τῶν κοινῆ συμβεβηκότων, ἅ οὑκ έν τῷ τί έστιν, ἁλλ᾽ έν τῷ ὁποῖον τί έστιν, ἤ πῶς ἑκόν τι ἐστι, κατηγορεῖται [ἕκαστον οἶν κατηγορεῖται.]

Οἶδεν ἁπα περιττόν οὐδέ ἐλλεῖπον περιέχει ἡ τοῦ γένους ῥηθεῖσα ὑπογράφῃ τῆς ἐννοίας.

Τό δέ εἶδος λέγεται μέν καί ἐπί τῆς ἑκάστου μορφῆς· καθ᾽ ὅ εἴρηται, Πρῶτον μέν εἶδος ἄξιον τυραννίδος.

Λέγεται δέ εἰδός καί τό ὑπό τό ἀποδοθέν γένος· καθ᾽ ὅ εἰώθαμεν λέγειν τόν μέν ἄνθρωπον εἰδός τοῦ ζῴου, γένους ὄντος τοῦ ζῴου, τό δέ λευκόν τοῦ χρώματος εἶδος, τό δέ τρίγωνον τοῦ σχήματος εἶδος.

Εἴ δέ καί τό γένος ἀποδιδόντες τοῦ εἴδους ἐμεμνήμεθα, εἰπόντες τό κατά πλειόνων καί διαφερόντων τῷ εἴδει έν τῷ τί ἐστι κατηγορουμένων, καί τό εἰδός φαμεν τό ὑπό ἀποδοθέν γένος· εἰδέναι χρή, ὅτι, ἐπεὶ καί τό γένος τινός έστι γένος, καί τό εἰδός τινός έστι εἰδός, ἑκάτερον ἑκατέρου, ἀνάγκῃ έν τοῖς ἀμφοτέρων λόγοις χρῆσθαι ἀμφοτέροις.

Ἀποδιδόασιν οὑν τό εἶδος καί οὕτος· Εἰδός ἐστι τό ταττόμενον ὑπό τό γένος, καί οὖ τό γένος έν τῷ τί έστι κατηγορεῖται. Ἔτι δέ καί οὕτως· Εἰδός έστι τό κατά πλειόνων καί διαφερόντων τῷ ἀριθμῶ έν τῷ, τί έστι κατηγορούμενον.

Ἀλλ᾽ αὕτη μέν ἡ ἀπόδοσις τοῦ εἰδικωτάτου ἄν εἷν, καί ὅ έστι μόνον εἰδός, [οὐκέτι δέ καί γένος·] αἴ δ᾽ ἄλλαι εἶεν ἄν καί τῶν μὴ ειδικωτάτων.

Σαφές δ᾽ ἄν εἴη τό λεγόμενον τοῦτον τόν τρόπον· Καθ᾽ ἑκάστην κατηγορίαν ἐστί τινα γενικώτατα, καί πάλιν ἄλλα είδικὠτατα, καί μεταξύ τῶν γενικωτάτων καί τῶν ειδικωτάτων ἄλλα, ἇ καί γένη καί εἴδη λέγεται τά αὐτά. Ἔστι δέ γενικώτατον μέν, ὑπέρ ὅ οὐκ ἄν εἴη ἄλλο ἐπαναβεβηκός γένος. Εἰδικώτατον δέ μεθ᾽ ὅ οὐκ ἄν εἴη ἄλλο ὑποβεβηκός εἶδος. Μεταξί δέ τοῦ γενικωτάτου καί είδικωτἀτου ἅλλα, ἇ καί γένη καί εἴδη ἐστί τά αὐτά, πρός ἄλλο μέντοι καί ἄλλο λαμβανόμενα.

Γενέσθω δέ ἐπὶ μιᾶς κατηγορίας σαφές τό λεγόμενον. Ἠ οὐσία έστι μέν καί αὐτή γένος. Ὑπό δέ ταύτην έστι τό σῶμα. Καί ὑπό τό σῶμα τό ἔμφυχον σῶμα· ὑφ᾽ ὅ τό ζῶον. Ὑπό δέ τό ζῶον λογικόν ζῶον· ὑφ᾽ ὅ ὁ ἄνθρώπος. Ὑπό δέ τόν ἄνθρωπον, Σωκράτης, καί Πλάτων, καί οἰ κατά μέρος ἅνθρωποι. Ἀλλά τούτων ἡ μέν οὐσία τό γενικώτατον, καί ὅ μόνον γένος· ὁ δέ ἄνθρώπος τό εἰδικώτατον, καί ὅ μόνον εἶδος. Τό δέ σῶμα εἶδος μέν τἤς οὑσίας, γένος δέ τοῦ ἐμφύχου σώματος. Ἀλλά καί τό ἔμφυχον σῶμα εἶδος μέν τοῦ σώματος, γένος δέ τοῦ ζῶον. Πάλιν τό ζῶον εἶδος μέν τοῦ ἐμφύχον σώματος, γένος δέ τοῦ λογικοῦ ζῴου. Τό δέ λογικόν ζῶον εἶδος μέν τοῦ ζῴου, γένος δέ τοῦ ἀνθρώπου. Ὁ δέ ἄνθρώπος εἶδος μέν τοῦ λογικοῦ ζῴου, οὐκέτι δέ καί γένος τῶν κατά μέρος ἀνθρώπων, ἁλλά μόνον εἶδος· καί πάν τό πρό τῶν ἀτόμων προσεχῶς κατηγορούμενον εἶδος ἆν εἴη μόνον, οὐκέτι δέ καί γένος. Ὤσπερ οὑν ἡ οὐσία, ἀνωτάτω οὗσα τῷ μηδέν εἶναι πρό αὐτῆς γένος, ἦν τό γενικώτατον οὕτω καί ὁ ἄνθρώπος εἶδος ὦν, μέθ᾽ ὅ οὐκἔστιν ἅλλο εἶδος, οὐδέ τι τῶν τέμνεσθαι δυναμένων εἰς εἴδη, ἀλλά τῶν ἀτόμων, (ἄτομον γάρ λέγεται Σωκράτης, καί Πλάτων [καί τουτί τό λευκόν]·) μόνον ἆν εἴη εἶδος, καί τό ἔσχατον εἶδος, καί (ὡς ἔφαμεν) τό εἰδικώτατον. Τά δέ μέσα τῶν μέν πρό αὐτῶν εἴη ἆν εἴδη· τῶν δέ μέτ᾽ αὐτά γένη.

Ὤστε ταῦτα μέν ἔχει σχέσεις δύο, τἠν τε πρός τά πρό αὐτῶν, καθ᾽ ἦν εἴδη αὐτῶν εἶναι λέγεται· τἠν τε πρός τά μετ᾽ αὐτά, καθ᾽ ἦν γένη αὐτῶν εἶναι λέγεται.

Τά δέ ἄκρα μίαν ἔχει σχέσιν. Τό, τε γάρ γενικώτατον τἠν μέν ὡς πρός τά ὑφ᾽ αὐτό ἔχει σχέσιν, γένος ὅν πάντῶν τό ἀνώτατον· τἠν δέ ὡς πρός τά πρό αὐτοῦ ἔχει, ἀνώτατον ὅν καί πρώτη ἀρχή, καί (ὡς ἔφαμεν) ὑπέρ ὅ οὐκ ἄν εἴη ἅλλο ἐπαναβεβηκός γένος.

Τό δέ εἰδικώτατον μίαν ἔχει καί αὐτό σχέσιν· τἠν μέν ὡς πρός τά πρό αὐτοῦ, ὧν έστιν εἰδός· τἠν δέ ὡς πρός τά μετ᾽ αὐτό, οὐκ ἀλλοίαν ἔχει σχέσιν, ἀλλά καί τῶν ἀτόμων εἶδος λέγεται. Ἀλλ᾽ εἶδος μέν λέγεται τῶν ἀτόμων, ὡς περιέχον αὐτά· εἶδος δέ πάλιν τῶν πρό αὐτοῦ, ὡς περιεχόμενον ὑπ᾽ αὐτῶν.

Ἀφορίζονται τοίνυν τό μέν γενικώτατον γένος, ὅ γένος ὅν οὐκ ἔστιν εἶδος· καί πάλιν, ὑπέρ ὅ οὐκ ἄν εἴη ἅλλο ἐπαναβεβηκός γένος.

Τό δέ εἰδικώτατον εἶδος οὕτως, ὅ εἶδος ὅν οὖκ ἐστι γένος· καί ὅ εἶδος ὀν οὐκ ἁν διελοίμεθα εἴς εἴδη. Ἔτι δέ καί, ὅ κατά πλειόνων καί διαφερόντων τῷ ἀριθμῷ έν τῷ τί έστι κατηγορεῖται

Τά δέ μέσα τῶν ἄκρων ὑπάλληλα τε καλοῦσιν εἴδη καί γένη· καί ἕκαστον αὐτῶν εἶδος εἶναι καί γένος τίθενται, πρός ἅλλο μέντοι καί ἅλλο λαμβανόμενον. Τά γάρ πρό τῶν εἰδικωτάτων ἄχρι τοῦ γενικώτατον ἀνιόντα γένη τε λέγεται καί εἴδη ὑπάλληλα.

Ώς ὁ Ἀγαμέμνων, Ἀτρείδης, καί Πελοπίδης, καί Τανταλίδης, καί τό τελευταῖον Διός.

Άλλ᾽ ἐπὶ μέν τῶν γενεαλογιῶν εἰς ἕνα ἀνάγουσι (φέρε εἰπεῖν τόν Δία) τήν ἁρχήν ὡς ἐπί τό πλεῖστον. Ἐπί δέ τῶν γενῶν τε καί εἰδῶν οὐχ οὕτως ἔχει· οὐ γάρ ἐστι κοινόν γένος πάντων τό ὅν· οὐδέ πάντα ὁμογενῆ καθ᾽ ἔν τό ἀνωτάτω γένος, ὧς φησιν Ἀριστοτέλης. Ἀλλά κείσθω, ὥπερ ἐν ταῖς Κατηγορίαις, τά πρῶτα δέκα γένη, οἷον ἀρχαί δέκα πρῶται· κἆν δή πάντα τις ὄντα καλῇ, ὁμωνύμως (φησί) καλεσει, ἁλλ᾽ οὐ συνωνύμως. Εἰ μέν γάρ ἕν κοινόν ἦν γένος πάντων τό ὅν, συνωνύμως ἆν πάντα ὄντα ἐλέγετο· δέκα δέ ὄντων τῶν πρώτων, ἡ κοινωνία κατά τοὔνομα μόνον, οὑ μήν καί κατά τόν λόγον τόν κατά τοὔνομα. Δέκα μέν οὗν τά γενικώτατα.

Τά δέ εἰδικώτατα έν ἀριθμῶ μέν τινί εἰσιν, οὐ μήν ἀπείρω.

Τά δέ ἄτομα, ἅπερ ἐστί μετὰ τά εἰδικώτατα, ἄπειρα.

Διό μέχρι τῶν εἰδικωτάτων κατιόντας παρεκελεύετο ὁ Πλάτων παύεσθαι· κατιέναι δέ διά τῶν διά μέσου διαιροῦντας ταῖς εἰδοποιοῖς διαφοραῖς. Τά δέ ἄπειρα φησιν ἐᾶν· μηδέ γάρ ἆν γενέσθαι τούτων ἐπιστήμην.

Κατιόντας μέν οὗν εἰς τά εἰδικώτατα, ἀνάγκη διαιροῦντας διά πλήθους ἰέναι· ἀνιόντας δέ εἰς τά γενικώτατα, ἀνάγκη συναίρειν τό πλῆθος εἰς ἕν· συναγωγόν γάρ τῶν πολλῶν εἰς μίαν φύσιν τό εἰδός, καί ἔτι μᾶλλον τό γένος· τά δέ κατά μέρος καί καθ᾽ ἕκαστα τοὐναντίον εἰς πλῆθος ἀεί διαιρεῖ τό ἕν· τῆ μέν γάρ τοῦ εἴδους μετουσία οὑ πολλοί ἅνθρωποι εἰς· τοῖς δέ κατά μέρος καί καθ᾽ ἕκαστα ὁ εἰς καί κοινός πλείους. Διαιρετικόν μέν γάρ ἀεί τό καθ᾽ ἕκαστον· αυλληπτικόν δέ καί ἑνοποιόν τό κοινόν.

Ἀποδεδομένου δέ τοῦ γένους καί τοῦ εἴδους, τί έστιν ἑκάτερον αὐτῶν· καί τοῦ μέν γένους ἑνός ὄντος· τῶν δέ εἰδῶν πλειόνων· (ἀεί γάρ εἰς πλείω εἴδη ἡ τομή τοῦ γένους) τό μέν γένος ἀεί τοῦ εἴδους κατηγορεῖται, καί πάντα τά ἐπάνω τῶν ὑποκάτω· τό δέ εἶδος οὗτε τοῦ προσεχοῦς αὐτοῦ γένους, οὗτε τῶν ἐπάνω· οὐ γάρ ἀντιστρέφει. Δεῖ γάρ ἤ τά ἴσα τῶν ἴσων κατηγορεῖσθαι, ὧς τό χρεμετιστικὸν τοῦ ἵππου· ἤ τά μείζω τῶν ἐλαττόνων, ὡς τό ζῶον τοῦ ἅνθρωποι· τά δέ ἐλάττω τῶν μειζόνων οὐκέτι. Οὐκέτι γάρ τό ζῶον εἴποις ἆν εἶναι ἄνθρωπον, ὥσπερ τόν ἄνθρωπον εἴποις ἆν εἶναι ζῶον. Καθ᾽ ὧν δ᾽ ἆν τό εἶδος κατηγορεῖται, κατ᾽ ἐκείνων καί τό τοῦ εἴδους γένος ἐξ ἀνάγκης κατηγορηθησεται, καί τό τοῦ γένους γένος ἄχρι τοῦ γενικωτάτου. Εί γάρ ἀληθές τό τόν Σωκράτην εἰπεῖν ἄνθρωπον, τόν δέ ἄνθρωπον ζῶον, τό δέ ζῶον οὐσίαν· ἀληθές καί τόν Σωκράτην ζῶον εἰπεῖν καί οὐσίαν. Ἀεί γοῦν τῶν ἐπάνω κατηγορουμένων τῶν ὑποκάτω, τό μέν εἶδος κατά τοῦ ἀτόμου κατηγορηθησεται· τό δέ γένος καί κατά τοῦ εἴδους, καί κατά τοῦ ἀτόμου· τό δέ γενικώτατον καί κατά τοῦ γένους, ἧ τῶν γενῶν, (εἰ πλείω εἵν τά μέσα καί ὑπάλληλα,) καί κατά τοῦ εἴδους, καί κατά τοῦ ἀτόμου. Λέγεται γάρ τό μέν γενικώτατον κατά πάντων τῶν ὑφ᾽ αὐτό γενῶν τε καί εἰδῶν καί ἀτόμων· τό δέ γένος τό πρό τοῦ εἰδικωτάτου κατά πάντων τῶν εἰδικωτάτων, καί ἀτόμων· τό δέ μόνον εἶδος κατά πάντων τῶν ἀτόμων· τό δέ ἄτομον ἐφ᾽ ἑνός μόνου τῶν κατά μέρος.

Ἄτομον δέ λέγεται ὁ Σωκράτης, καί τουτί τό λευκόν, καί οὑτοσί ὁ προσιών Σωφρονίσχου υἱός, εἰ μόνος αὐτῷ εἷν Σωκράτης υἱός. Ἄτομα δέ λέγεται τά τοιαῦτα, ὅτι ἐξ ἰδιοτήτων συνέστηκεν ἕκαστον, ὧν τό ἄθροισμα οὑκ ἄν ἐπ᾽ ἄλλου τινός ποτε τό αὐτό γένοιτο. Αἰ γάρ Σωκράτους ἰδιότητες οὑκ ἄν ἐπ᾽ ἄλλου τινός τῶν κατά μέρος γένοιντ᾽ ἄν αἱ αὐταί. Αἰ μέντοι τοῦ ἀνθρώπου (λέγω δή τοῦ κοινοῦ) ἰδιότητες γένοιντ᾽ ἄν αἱ αὐταί ἐπὶ πλειόνων, μᾶλλον δέ ἐπὶ πάντων τῶν κατά μέρος ἀνθρώπων, καθό ἅνθρωποι.

Περιέχεται οὖν τό μέν ἄτομον ὑπό τοῦ εἴδους, τό δέ εἰδός ὑπό τοῦ γένους. Ὄλον γάρ τι τό γένος· τό δέ ἄτομον, μέρος· τό δέ εἰδός καί ὅλον καί μέρος· ἀλλά μέρος μέν ἄλλου, ὅλον δέ οὐκ ἄλλου, ἀλλ᾽ έν ἅλλοις· έν γάρ τοῖς μέρεσι τό ὅλον.

Περί μέν οὖν γένους καί εἴδους, καί τί τό γενικώτατον, καί τί τό εἰδικώτατον, καί τίνα γένη τά αὐτά καί εἴδη, τίνα τε ἄτομα, καί ποσαχῶς τό γένος καί τό εἶδος, εἴρηται.

Ἡ διαφορά δέ κοινῶς τε καί ἰδίως, καί ἰδιαίτατα λεγέσθω.

Κοινῶς μέν γάρ διαφέρειν ἕτερον ἑτέρου λέγεται τό ἑτερότητι διαλλάττον ὁπωσοῦν, ἧ πρός ἑαυτό, ἧ πρός ἅλλο. Διαφέρει γάρ Σωκράτης Πλάτωνος τῆ ἑτερότητι, καί αὐτός ἑαυτοῦ παιδός τε ὄντος, καί ἀνδρωθέντος, καί ἐνεργοῦντος τι, ἧ παυσαμένου· καί ἀεί γε έν ταῖς τοῦ πως ἔχειν ἑτερότησι θεωρεῖται.

Ἰδίως δέ διαφέρειν ἕτερον ἑτέρου λέγεται, ὅταν ἀχωρίστω συμβεβηκότι τό ἕτερον τοῦ ἑτέρου διαφέρει. Ἀχώριστον δέ συμβεβηκός, οἶον γλαυκότης, ἤ γρυπότης, ἤ οὐλή ἐκ τραύματος ἐνσκιρωθεῖσα.

Ἰδιαίτατα δέ διαφέρειν ἕτερον ἑτέρου λέγεται, ὅταν εἰδοποιῶ διαφορά διαλλάττῃ, ὥσπερ ἄνθρώπος ἵππου εἰδοποιῶ διαφορά διενήνοχε τῆ τοῦ λογικοῦ ποιότητι.

Καθόλου μέν οὗν πάσα διαφορά προσγινομένη τινί ἑτεροῖον ποιεῖ· ἀλλ᾽ αἰ μέν κοινῶς τε καί ἰδίως ἀλλοῖον ποιοῦσιν· αἱ δέ ιδιαἱτατα ἅλλο.

Αἰ μέν οὗν ποιοῦσαι ἅλλο εἰδοποιοὶ κέκληνται· αἰ δέ ἀλλοῖον ἅπλῶς διαφοραί. Τῷ γάρ ζώω προσελθοῦσα ἡ τοῦ λογικοῦ διαφορά ἅλλο ἐποίησεν [καί εἰδός τοῦ ζῶον ἐποίησεν]· ἡ δέ τοῦ κινεῖσθαι ἀλλοῖον μόνον παρά τό ἠρεμοῦν ἐποίησεν· ὥστε ἡ μέν ἅλλο, ἡ δέ ἀλλοῖον μόνον ἐποίησε.

Κατά μέν οὗν τἀς ἄλλο ποιούσας διαφοράς αἶ τε διαιρέσεις γίνονται τῶν γενῶν εἰς τά εἴδη, οἷ τε ὅροι ἀποδίδονται ἐκ γένους ὄντες καὶ τῶν τοιούτων διαφορῶν. Κατά δέ τάς μόνον ἀλλοῖον ποιούσας αἱ ἑτερότητες μόνον συνίστανται, καὶ αἱ τοῦ πῶς ἔχειν μεταβολαί.

Ἄνωθεν οὗν πάλιν ἀρχομένῳ ῥητέον, τῶν διαφορῶν τάς μέν χωριστάς εἶναι, τάς δέ ἀχωρίστους. Τό μέν γάρ κινεῖσθαι καὶ τό ἠρεμεῖν, καὶ τό νοσεῖν, καὶ τό ὑγιαίνειν, καὶ ὅσα τούτοις παραπλήσια, χωριστά έστι· τό δέ γρυπόν εἶναι, ἤ σῖμον, ἤ λογικόν, ἤ ἄλογον, ἀχώριστα.

Τῶν δέ ἀχωρίστων αἱ μέν καθ᾽ αὑτάς· αἱ δέ κατά συμβεβηκός. Τό μέν γάρ λογικόν καθ᾽ αὐτό ὑπάρχει τῷ ἀνθρώπῳ, καὶ τό θνητόν, καὶ τό ἐπιστήμης [εἶναι] δεκτικόν· τό δέ γρυπόν εἶναι, ἤ σιμόν, κατά συμβεβηκός, καὶ οὐ καθ᾽ αὐτό.

Αἱ μέν οὗν καθ᾽ αὑτό προσοῦσαι έν τῷ τἤς οὑσίας λόγω λαμβάνονται, καὶ ποιοῦσιν ἅλλο· αἰ δέ κατά συμβεβηκός οὗτε έν τῷ τἤς οὑσίας λόγω λαμβάνονται, οὗτε ποιοῦσιν ἅλλο, ἀλλά ἀλλοῖον.

Καὶ αἱ μέν καθ᾽ αὑτάς οὐκ ἐπιδέχονται τό μᾶλλον καὶ τό ἦττον· αἰ δέ κατά συμβεβηκός, κἆν ἀχώριστοι ὦσιν, ἐπίτασιν καὶ ἄνεσιν λαμβάνουσιν. Οὗτε γάρ τό γένος μᾶλλον καὶ ἦττον κατηγορεῖται, οὗ ἄν εἴν γένος, οὕτε αἱ τοῦ γένους διαφοραί, καθ᾽ ἁς διαιρεῖται. Αὗται μέν γάρ εἰσίν αἱ τόν ἑκάστου λόγον συμπληροῦσαι· τό δέ εἶναι ἑκάστῳ ἕν καὶ τό αὐτό, οὕτε ἄνεσιν, οὕτε ἐπίτασιν ἐπιδεχόμενον ἐστι. Τό δέ γρυπόν ἤ σιμόν εἶναι, ἤ κεχρῶσθαι πως, καὶ ἐπιτείνεται καὶ ἀνίεται.

Τριῶν οὗν εἰδῶν τἠς διαφορᾶς θεωρουμένων, καὶ τῶν μέν οὐσῶν χωριστῶν, τῶν δέ ἀχωρίστων· καὶ πάλιν τῶν ἀχωρίστων τῶν μέν οὐσῶν καθ᾽ αὐτάς, τῶν δέ κατά συμβεβηκός· πάλιν τῶν καθ᾽ αὐτάς διαφορῶν αἱ μέν εἰσι, καθ᾽ ἇς διαιροῦμεν τά γένη εἰς τά εἴδη· αἱ δέ, καθ᾽ ἇς διαιρεθέντα εἰδοποιεῖται. Οἶον τῶν καθ᾽ αὐτάς διαφορῶν πασῶν τῶν τοιούτων τοῦ ζῴου οὐσῶν, ἐμφύχου τε καὶ αἰσθητικοῦ, λογικοῦ τε καὶ ἀλόγου, θνητοῦ τε καὶ ἀθανάτου· ἡ μέν τοῦ ἐμφύχου αἰσθητικοῦ διαφορά συστατικὴ έστι τῆς τοῦ ζῴου οὑσίας. Ἡ δέ τοῦ θνητοῦ καὶ ἀθανάτου διαφορά καὶ ἡ τοῦ λογικοῦ τε καὶ ἀλόγου διαιρετικαί εἰσι τοῦ ζῴου διαφοραί· δι’ αὐτῶν γάρ τά γένη εἰς τά εἴδη διαιροῦμεν.

Άλλ᾽ αὗται αἱ διαιρετικαί διαφοραί τῶν γενῶν συμπληρωτικαί γίνονται καὶ συστατικαί τῶν εἰδῶν. Τέμνεται γάρ τό ζῶον τῆ τε τοῦ λογικοῦ καὶ τοῦ ἀλόγου διαφορά, καὶ πάλιν τῆ τε τοῦ θνητοῦ καὶ τοῦ ἀθανάτου διαφορά. Άλλ᾽ αἱ μέν τοῦ λογικοῦ καὶ τοῦ θνητοῦ διαφοραί συστατικαί γίνονται τοῦ ἀνθρώπου· αἱ δέ τοῦ λογικοῦ καὶ ἀνθρώπου, τοῦ θεοῦ· αἱ δέ τοῦ θνητοῦ καὶ ἀλόγου τῶν ἀλόγων ζώων. Οὕτῶ δέ καὶ τῆς ἀνωτάτω οὑσίας διαιρετικῶν οὐσῶν, τῆς τε ἐμφύχου καὶ ἀφύχου διαφορᾶς, καὶ αἰσθητικῆς τε καὶ ἀναισθήτου· ἡ μέν ἔμφυχος καὶ αἰσθητική προσληφθεῖσαι τῆ οὐσία ἀπετέλεσαν τό ζῶον· ἡ δέ ἔμφυχος καὶ ἀναίσθητος ἀπετέλεσαν τό φυτόν.

Ἐπεί οὗν αἱ αὐταί, πῶς μέν ληφθεῖσαι γίνονται συστατικαί, πῶς δέ, διαιρετικαί, εἰδοποιοί πᾶσαι κέκληνται.

Καὶ τούτων γε μάλιστα χρεία εἴς τε τάς διαιρέσεις τῶν γενῶν, καὶ εἴς τοὐς ὁρισμούς, ἀλλ᾽ οὐ τῶν κατά συμβεβηκός ἀχωρίστων, οὐδ’ ἔτι μᾶλλον τῶν χωριστῶν.

Ἄς δή καὶ ὁριζόμενοι φασί· Διαφορά έστιν, ἦ περισσεύει τό εἶδος τοῦ γένους. Ὀ γάρ ἄνθρώπος πλέον ἔχει τοῦ ζῶον τό λογικόν καὶ τό θνητόν. Τέ γάρ ζῶον οὗτε οὐδέν τούτων ἐστίν· (ἐπεί πόθεν ἆν τά εἴδη σχοῖεν τάς διαφοράς;) οὗτε δέ πάσας ἀντικειμένας ἔχει· (ἐπεί τό αὐτό ἅμα ἕξει τά ἀντικείμενα·) ἀλλ᾽ (ὡς ἀξιοῦσι) δυνάμει μέν πάσας ἔχει τάς τῶν ὑφ’ αὐτό διαφοράς, ἐνεργείᾳ δέ οὑδέ μίαν. Καὶ οὑτῶς οὗτε ἕξ οὑκ ὄντων τί γίνεται, οὗτε τά ἀντικείμενα ἅμα περί τό αὐτό ἔσται.

Ὁρίζονται ταί δέ αὑτήν καὶ οὕτως· Διαφορά ἐστι τό κατά πλειόνων καὶ διαφερόντων τῷ εἴδει έν τῷ ὁποῖον τί έστι κατηγορούμενον· τό γάρ λογικόν καὶ τό θνητόν, τοῦ ἀνθρώπου κατηγορούμενον, έν τῷ ὁποῖον τί έστιν ὁ ἄνθρώπος λέγεται, ἀλλ᾽ οὑκ έν τῷ τί έστι. Τί μέν γάρ έστιν ὁ ἄνθρώπος, έρωτωμενων ἡμῶν, οἰκεῖον εἰπεῖν ζῶον. Ὁποῖον δέ ζῶον, πυνθανομένων· ὅτι λογικόν καὶ θνητόν, οἰκείως ἀποδώσομεν. Τῶν γάρ πραγμάτων ἕξ ὕλης καὶ εἴδους συνεστώτων ἧ ἀνάλογον γε ὕλῃ καὶ εἴδει τἠν σύστασιν ἐχόντων· ὤσπερ ὁ ἀνδριάς ἕξ ὕλης μέν, τοῦ χαλκοῦ, εἴδους δέ τοῦ σχήματος· οὕτω καὶ ὁ ἄνθρώπος ὁ κοινός τε καὶ εἰδικός ἕξ ὕλης μέν ἀναλόγου συνέστηκε τοῦ γένους, ἐκ μορφῆς δέ τῆς διαφορᾶς. Τό δέ ὅλον τοῦτο, ζῶον λογικόν θνητόν, ὁ ἄνθρώπος· ὡς ἐκεῖ ὁ ἀνδριάς.

Ύπογραφουσι δέ καὶ οὕτω· Διαφορά έστι τό χωρίζειν πεφυκός τά ὑπὸ τό αὐτό γένος. Τό λογικόν γάρ καὶ τό ἄλογον τόν ἄνθρωπον καὶ τόν ἵππον, ὄντα ὑπό τό αὐτό γένος, τό ζῶον, χωρίζει.

Ἀποδιδόασι δέ καὶ οὕτω· Διαφορά έστιν, ὅτῳ διαφέρει ἕκαστον· ὁ γάρ ἅνθρωπος καὶ ὁ ἵππος κατά μέν τό γένος οὐ διενήνοχε· ζῷα γάρ καὶ ἡμεῖς καὶ οἱ ἵπποι· ἀλλά τό λογικόν προστεθέν διέστησεν ἡμᾶς ἀπ᾽ ἐκείνων. Καὶ λογικοί ἐσμεν καὶ ἡμεῖς καὶ οἱ θεοί· ἀλλά τό θνητόν προστεθέν διέστησεν ἡμᾶς ἀπ᾽ ἐκείνων.

Προσεπεξεργα ζόμενοι δέ τά περί τῇς διαφορᾶς, μή τό τυχόν φασι τῶν χωριζόντων τά ὑπὸ τό αὐτό γένος εἶναι [τἠν] διαφοράν, ἀλλ᾽ ὅπερ εἰς τό εἶναι συμβάλλεται, καὶ εἰς τό τί ἥν εἶναι, καὶ ὅ τοῦ πράγματος ἐστι μέρος. Οὐ γάρ τό πεφυκέναι πλεῖν διαφορά έστιν ἀνθρώπου, εἰ καὶ ἴδιον ἀνθρώπου. Εἴποιμεν γάρ ἆν τῶν ζώων τά μέν πλεῖν πεφυκέναι, τά δέ μή, χωρίζοντες τόν ἄνθρωπον ἀπό τῶν ἀλλῶν. Ἀλλά τό πεφυκέναι πλεῖν οὐκ ἦν συμπληρωτικὸν τῆς οὑσίας, οὑδέ μέρος ἀυτῆς, ἀλλ᾽ ἐπιτηδειότης μόνον ἀυτῆς, διά τό μή εἶναι διαφοράν, οἷαι αἱ εἰδοποιοί λεγόμεναι διαφοραί. Εἶεν οὗν ἄν εἰδοποιοί διαφοραί, ὅσαι ἕτερον εἶδος ποιοῦσι, καὶ ὅσαι έν τῷ τί ἦν εἶναι παραλαμβάνονται.

Καὶ περί μέν διαφορᾶς ἄρχει τοσαῦτα.

Τό δέ ἴδιον διαιροῦσι τετραχῶς.

Καὶ γάρ ὅ μόνω τινί εἴδει συμβέβηκεν, εί καὶ μή παντί, ὡς ἀνθρώπω τό ἰατρεύειν.

Καὶ ὅ παντί συμβέβηκε τῷ εἴδει, εί καὶ μή μόνῳ, ὡς τῷ ἀνθρωπώ τό εἶναι δίποδι.

Καὶ ὅ μόνω καὶ παντί καὶ ποτέ, ὡς ἀνθρώπῳ παντί τό έν γήρα πολιούσθαι.

Τέταρτον δέ ἐφ’ οὗ συνδεδράμηκε καὶ τό μόνῳ, καὶ παντί, καὶ ἀεί, ὡς τῷ ἀνθρώπῳ τό γελαστικὸν. Κἆν γάρ μή γέλᾶ ἀεί, ἀλλά γελαστικὸν λέγεται, οὐ τῷ γελᾶν πεφυκέναι· τοῦτο δέ ἀεί αὐτῷ σύμφυτον ὑπάρχει, ὡς καὶ τῷ ἵππῳ τό χρεμετιστικὸν. Ταῦτα δέ καὶ κυρίως ἴδια φασιν, ὅτι ἀντιστρέφει. Εἷ τι γάρ ἵππος, χρεμετιστικὸν· καὶ εἷ τι χρεμετιστικὸν, ἵππος.

Συμβεβηκός δέ έστιν, ὅ γίνεται καὶ ἀπογίνεται χωρίς τῆς τοῦ ὑποκειμένου φθοράς.

Διαιρεῖται δέ εἰς δύο. Τό μέν γάρ αὐτοῦ χωριστόν έστι· τό δέ ἀχώριστον. Τό μέν γάρ αὐτοῦ χωριστόν έστι· τό δέ ἀχώριστον. Τό μέν οὗν καθεύδειν χωριστόν έστι συμβεβηκός· τό δέ μέλαν εἶναι ἀχωρίστως τῷ κόρακι καὶ τῷ Αἰθίοπι συμβέβηκε. Δύναται δέ ἐπινοηθῆναι καὶ κόραξ λευκός, καὶ Ἁιθίοφ ἀποβαλών τἠν χροιάν, χωρίς φθοράς τοῦ ὑποκειμένου.

Ὁρίζονται δέ καὶ οὕτω· Συμβεβηκός έστιν, ὁ ἐνδέχεται τῷ αὐτῷ ὑπάρχειν, καὶ μὴ ὑπάρχειν· καὶ· Ὄ οὗτε γένος έστιν, οὗτε διαφορά, οὗτε εἶδος, οὗτε ἴδιον, ἀεί δέ έστιν έν ὑποκειμένῳ ὑφιστάμενον.

Ἀφορισθέντων δέ πάντων τῶν προτεθέντων, λέγω δή γένους, εἴδους, διαφορᾶς, ἰδίου, συμβεβηκότος, ῥητέον, τίνα τε κοινά πρόσεστιν ἀυτοῖς, καὶ τίνα ἴδια.

Κοινόν μέν οὗν ἁπάντων τό κατά πλειόνων κατηγορεῖσθαι, ὡς εἴρηται.

Ἀλλά τό μέν γένος τῶν ὑπ’ αὐτό εἰδῶν, καὶ ἀτόμων· καὶ ἡ διαφορά ὡσαύτως· τό δέ εἶδος τῶν ὑπ’ αὐτό ἀτόμων· τό δέ ἴδιον τοῦ τε εἴδους, οὗ έστιν ἴδιον, καὶ τῶν ὑπό τό εἶδος ἀτόμων· τό δέ συμβεβηκός καὶ εἰδῶν καὶ ἀτόμων. Τό τε γάρ ζῶον ἵππου τε καὶ βοός κατηγορεῖται, εἰδῶν ὄντῶν· καὶ τοῦδε τοῦ ἵππου, καὶ τοῦδε τοῦ βοός, ἀτόμων ὄντῶν. Τό δέ ἄλογον ἵππου καὶ βοός κατηγορεῖται, καὶ τῶν κατά μέρος. Τό μέντοι εἶδος, οἶον ὁ ἅνθρωπος, τῶν κατά μέρος μόνων κατηγορεῖται. Τό δέ ἴδιον τοῦ τε εἴδους, οὐ έστιν ἴδιον, καὶ τῶν ὑπό τό εἶδος ἀτόμων· οἶον τό γελαστικὸν καὶ τοῦ ἀνθρώπου, καὶ τῶν κατά μέρος· τό δέ μέλαν τοῦ τε εἴδους τῶν κοράκων, καὶ τῶν κατά μέρος, συμβεβηκός ὄν ἀχώριστον· καὶ τό κινεῖσθαι ἀνθρώπου τε καὶ ἵππου, ἀχώριστον ὄν συμβεβηκός. Ἀλλά προηγουμένως μέν τῶν ἀτόμων· κατά δεύτερον δέ λόγον καὶ τῶν περιεχόντων τά ἄτομα.

Κοινόν δέ γένους καὶ διαφορᾶς τό περιεκτικόν τῶν εἰδῶν. Περιέχει γάρ καὶ ἡ διαφορά εἴδη, εἱ καὶ μή πάντα, ὅσα τά γένη. Τό γάρ λογικόν, εἱ καὶ μή περιέχει τά ἄλογα, ὥσπερ τό ζῶον, ἀλλά περιέχει ἄνθρωπον καὶ θεόν, ἅπερ ἐστίν εἴδη.

Ὄσα τε κατηγορεῖται τοῦ γένους, ὡς γένους καὶ τῶν ὑπ’ αὐτό εἰδῶν κατηγορεῖται· ὅσα τε τῆς διαφορᾶς, ὡς διαφορᾶς, καὶ τοῦ ἐξ αὐτῆς εἴδους κατηγορηθήσεται. Γένους τε γάρ ὄντος τοῦ ζῴου, ὡς γένους κατηγορεῖται ἡ οὐσία, καὶ τό ἔμψυχον, καὶ τό αἰσθητικόν· ἀλλά καὶ τῶν ὑπό τό ζῶον εἰδῶν πάντων κατηγορεῖται ταῦτα, ἄχρι καὶ τῶν ἀτόμων. Διαφορᾶς τε οὔσης τοῦ λογικοῦ, κατηγορεῖται, ὡς διαφορᾶς, τό λόγῳ χρῆσθαι· οὐ μόνον δέ τοῦ λογικοῦ, ἀλλά καὶ τῶν ὑπό τό λογικόν εἰδῶν κατηγορηθήσεται τό λόγῳ χρῆσθαι.

Κοινόν δέ καὶ τό, ἀναιρεθέντος τοῦ γένους, ἦ τῆς διαφορᾶς, συναναιρεῖσθαι καὶ τά ὑπ’ αὐτά. Ὢς γάρ, μὴ ὄντος ζῴου, οὑκ έστιν ἵππος, οὑδέ ἄνθρώπος· οὕτω, μὴ ὄντος λογικοῦ, οὐδέν ἔσται ζῶον τό λόγω χρώμενον.

Ἳδιον δέ τοῦ γένους τό ἐπί πλειόνων κατηγορεῖσθαι, ἧπερ ἡ διαφορά, καὶ τό εἰδός, καὶ τό ἴδιον, καὶ τό συμβεβηκός. Τό μέν γάρ ζῶον ἐπ’ ἀνθρώπου, καὶ ἵππου, καὶ ὀρνέου, καὶ ὄφεως· τό δέ τετράπουν ἐπί μόνων τῶν τέτταρας πόδας ἐχόντων· ὁ δέ ἄνθρώπος ἐπί μόνων τῶν ἀτόμων· καὶ τό χρεμετιστικὸν ἐπί τοῦ ἵππου μόνου, καὶ τῶν κατά μέρος. Καὶ τό συμβεβηκός ὁμοίως ἐπ’ ἐλαττόνων. Δεῖ δέ διαφοράς λαμβάνειν, αἷς τέμνεται τό γένος, οὐ τάς συμπληρωτικάς οὑσίας τοῦ γένους, ἀλλά τάς διαιρετικάς.

Ἑτι τό γένος περιέχει τἠν διαφοράν δυνάμει· τοῦ γάρ ζῴου τό μέν λογικόν, τό δέ ἄλογον. Αί δέ διαφοραί οὐ περιέχουσι τά γένη.

Ἑτι τά μέν γένη πρότερα τῶν ὑπ’ αὐτά διαφορῶν.

Διό συναναιρεῖ μέν αὐτάς, οὐ συναναιρεῖται δέ ὑπ’ αὐτῶν. Ἁναιρεθέντος γάρ τοῦ ζῴου, συναναιρεῖται τό λογικόν καὶ τό ἄλογον. Αί δέ διαφοραί οὐκέτι συναναιροῦσι τό γένος· κἆν γάρ πάσαι ἀναιρεθῶσιν, οὐσία ἔμψυχος αἰσθητική ἐπινοεῖται, ἥτις ἦν τό ζῶον.

Ἑτι τό μέν γένος έν τῷ τί έστιν, ἡ δέ διαφορά έν τῷ ὁποῖον τί έστι, ὡς εἴρηται, κατηγορεῖται.

Ἑτι γένος μέν ἕν καθ᾽ ἕκαστον εἶδος· οἷον ἀνθρώπου [γένος] τό ζῶον· διαφοραί δέ πλείους· οἷον λογικόν, θνητόν, νοῦ καὶ ἐπιστήμης δεκτικόν, αἷς τῶν ἀλλῶν ζώων διαφέρει.

Καὶ τό μέν γένος ἔοικεν ὕλῃ, μορφῇ δέ ἡ διαφορά.

Προσόντων δέ καὶ ἄλλων κοινῶν τε καὶ ἰδίων τῷ γένει καὶ τῇ διαφορᾷ, ἄρχει τοσαῦτα.

Γένος δέ καὶ εἶδος κοινόν μέν ἔχουσι τό κατά πλειόνων [ὡς εἴρηται] κατηγορεῖσθαι. Εἰλήφθω δέ τό εἶδος, ὡς εἶδος μόνον, ἁλλ᾽ οὐχί καὶ ὡς γένος, ἄνπερ ᾗ τό αὐτό καὶ εἶδος καὶ γένος.

Κοινόν δέ αὐτοῖς καὶ τό πρότερα εἶναι, ὤν κατηγορεῖται, καὶ τό ὅλον τί εἶναι ἑκάτερον.

Διαφέρει δέ, ὅτι τό μέν γένος περιέχει τά εἴδη, τά δέ εἴδη περιέχεται, καὶ οὐ περιέχει τά γένη.

Ἐπί πλειόνων γάρ τό γένος τοῦ εἴδους κατηγορεῖται.

Ἒτι τά γένη προϋποκεῖσθαι δεῖ, καὶ διαμορφωθέντα ταῖς είδοποιοῖς διαφοραῖς ἀποτελεῖν τά εἴδη· ὅθεν καὶ πρότερα τῇ φύσει τά γένη· καὶ συναναιροῦντα, ἀλλ᾽ συναναιρούμενα. Εἴδους μέν γάρ ὄντος, πάντως ἐστί καὶ γένος· γένους δέ ὄντος, οὐ πάντως ἐστίν εἶδος.

Καὶ τά μέν γένη συνωνύμως κατηγορεῖται τῶν ὑφ᾽ αὐτά εἰδῶν· τά δέ εἴδη τῶν γενῶν οὐκέτι.

Ἒτι τά μέν γένη πλεονάζει τῇ τῶν ὐπ᾽ αὐτά εἰδῶν περιοχῇ· τά δέ εἴδη τῶν γενῶν πλεονάζει ταῖς οἰκείαις διαφοραῖς.

Ἒτι οὗτε τό εἶδος γένοιτ᾽ ἆν γενικώτατον· οὗτε τό γένος εἰδικώτατον.

Γένους δέ καὶ ἰδίου κοινόν μέν τό ἕπεσθαι τοῖς εἴδεσιν.

Εἷ [τι] γάρ ἄνθρώπος, ζῶον, καὶ εἷ [τι] ἄνθρώπος, γελαστικὸν.

Καὶ τό ἐπίσης κατηγορεῖσθαι τό γένος τῶν εἰδῶν, καὶ τό ἴδιον τῶν αὐτοῦ μετεχόντων ἀτόμων. Ἐπίσης γάρ [καὶ] ὁ ἄνθρώπος καὶ ὁ βοῦς, ζῶον· Ἂνυτος καὶ Μέλιτος, γελαστικὸν.

Κοινόν δέ καὶ τό συνωνύμως κατηγορεῖσθαι τό γένος τῶν οἰκείων εἰδῶν καὶ τό ἴδιον, ὧν ἆν εἴη ἴδιον.

Διαφέρει δέ, ὅτι τό μέν γένος πρότερον, ὕστερον δέ τό ἴδιον. Δεῖ γάρ εἶναι ζῶον, εἶτα διαιρεῖσθαι διαφοραῖς καὶ ἰδίοις.

Καὶ τό μέν γένος κατά πλειόνων εἰδῶν κατηγορεῖται· τό δέ ἴδιον ἑνός εἴδους τινός, οὗ έστιν ἴδιον.

Ἔτι τό μέν ἴδιον ἀντικατηγορεῖται, οὗ έστιν ἴδιον· τό δέ γένος οὐδενός ἀντικατηγορεῖται. Οὗτε γάρ, εἷ τι ζῶον, ἄνθρώπος· οὗτε, εἷ τι ζῶον, γελαστικὸν· εἷ τι δέ ἄνθρώπος, γελαστικὸν· καὶ ἔμπαλιν.

Ἒτι τό μέν ἴδιον παντί τῷ εἴδει ὑπάρχει, οὗ έστιν ἴδιον, καὶ μόνω, καὶ ἀεί· τό δέ γένος παντί μέν τῷ εἴδει, οὗ ἄν ᾗ γένος, καὶ ἀεί, οὐ μέντοι καὶ μόνῳ.

Ἒτι τό μέν ἰδία ἀναιρούμενα οὐ συναναιρεῖ τά γένη· τά δέ γένη ἀναιρούμενα συναναιρεῖ τά γένη, ὧν έστιν ἰδία ὥστε καὶ, ὧν ὧν έστιν ἰδία, ἀναιρουμένων, καὶ αὐτά συναναιρεῖται.

Γένους δέ καὶ συμβεβηκότος κοινόν τό κατά πλειόνων (ὡς εἴρηται) κατηγορεῖσθαι, ἆν τε τῶν χωριστῶν, ἆν τε τῶν άχωρἰστων. Καὶ γάρ καὶ τό κινεῖσθαι κατά πλειόνων· καὶ τό μέλαν κατά κοράκων, καὶ Αἰθιόπων, καὶ τινων ἀψύχων.

Διαφέρει δέ τό γένος τοῦ συμβεβηκότος, ὅτι τό μέν γένος πρό τῶν εἰδῶν· τά δέ συμβεβηκότα τῶν εἰδῶν ὕστερα· κἆν γάρ άχωρἰστων λαμβάνηται συμβεβηκός, ἀλλ᾽ οὗν πρότερον έστι τό, ᾧ συμβέβηκε, τοῦ συμβεβηκότος.

Καὶ τοῦ μέν γένους ἐπίσης τά μετέχοντα μετέχει· τοῦ δέ συμβεβηκότος οὑκ ἐπίσης. Ἐπίτασιν γάρ καὶ ἄνεσιν ἐπιδέχεται ἡ τῶν συμβεβεχότων μέθεξις· ἡ δέ τῶν γενῶν οὐκέτι.

Καὶ τά μέν συμβεβηκότα ἐπὶ τῶν ἀτόμων προηγουμένως ἐφίσταται· τά δέ γένη καὶ τά εἴδη φύσει πρότερα τῶν ἀτόμων οὐσιῶν.

Καὶ τά μέν γένη έν τῷ τί έστι κατηγορεῖται τῶν ὑπ᾽ ἀυτά· τά δέ συμβεβηκότα έν τῷ ὁποῖον τί έστιν, ἧ πῶς ἔχον ἕκαστον. Ὁποῖος γάρ Αἰθίοψ, ἐρωτηθείς, ἔρεις, ὅτι μέλας· ἧ πῶς ἔχει Σωκράτης, ἔρεις ὅτι νοσεῖ, ἧ ὑγιαίνει.

Τό μέν οὑν γένος ᾗ τῶν ἄλλων τεττάρων διαφέρει, εἰρῆται. Συμβέβηκε δέ καὶ ἄλλων ἕκαστον διαφέρειν τῶν τεττάρων· ὥστε πέντε μέν ὅτων, ἑνός δέ ἕκαστοι τῶν τεττάρων διαφέροντος, τετράχις τά πέντε, εἰκόσι γίνεσθαι διαφορᾶς τάς πάσας.

Ἀλλ᾽ οὐχ οὕτως ἔχει. Ἀλλ᾽ ἀεί τῶν ἐφεξῆς καταριθμουμένων, καὶ τῶν μέν δύο μιᾷ λειπομένων διαφορᾷ, διά τό ἤδη εἰλῆφθαι, τῶν δέ τριῶν δυσί, τῶν δέ τεττάρων τρισί, τῶν δέ πέντε τετράδι, δέκα αἱ πάσαι γίνονται διαφοραί, τέτταρες, τρεῖς, δύο, μία. Τό μέν γάρ γένος ᾖ διαφέρει τῇς διαφορᾶς, καὶ τοῦ εἴδους, καὶ τοῦ ἴδιον, καὶ τοῦ συμβεβηκότος, εἰρῆται· τέσσαρες οὗν αἱ διαφοραί. Ἡ διαφορά δέ πῇ μέν διενήνοχε τοῦ γένους, ἔρηται, ὅτε, πῇ διαφέρει τό γένος αὐτῇς, ἐρρέθη. Λοιπόν δέ, πῇ διαφέρει τοῦ εἴδους καὶ τοῦ ἰδίου καὶ τοῦ συμβεβηκότος, ῥηθήσεται· καὶ γίνονται τρεῖς. Πάλῖν τό εἰδός πῇ μέν διαφέρει τἤς διαφορᾶς, ἐρρέθη, ὅτε, πῇ διαφέρει ἡ διαφορά τοῦ εἴδους, ἐλέγετο. Πῇ δέ διαφέρει τό εἶδος τοῦ γένους, ἐρρέθη, ὅτε, πῇ διαφέρει τό γένος τοῦ εἴδους, ἐλέγετο. Λοιπόν οὑν, πῇ διαφέρει τό εἶδος τοῦ ἰδίου καὶ τοῦ συμβεβηκότος, ῥηθήσεται. Δύο οὗν καὶ αὗται αἱ διαφοραί. Τό δέ ἴδιον πῇ διαφέρει τοῦ συμβεβηκότος, καταληφθήσεται. Πῇ γάρ τοῦ εἴδους καὶ τἤς διαφορᾶς καὶ τοῦ γένους διαφέρει, προειρημένον ἐστίν ἐν τῇ ἐκείνων πρός αὐτά διαφορᾷ. Τεσσάρων οὗν λαμβανομένων τοῦ γένους πρός τά ἅλλα διαφορῶν, τριῶν δέ τἤς διαφορᾶς, δύο δέ τοῦ εἴδους, μιᾶς δέ τοῦ ἰδίου πρός τό συμβεβηκός, δέκα ἔσονται [αἱ πάσαι], ὧν τάς τέσσαρας, αἴ ἦσαν τοῦ γένους πρός τά ἅλλα, φθάσαντες ἀπεδείξαμεν.

Κοινόν τοίνυν τἤς διαφορᾶς καὶ τοῦ εἴδους τό ἐπίσης μετέχεσθαι· ἀνθρώπου τε γάρ ἐπίσης μετέχουσιν οἱ κατά μέρος ἅνθρωποι, καὶ τῆς τοῦ λογικοῦ διαφορᾶς.

Κοινόν δέ καὶ τό ἀεί παρεῖναι τοῖς μετέχουσιν· ἀεί γάρ Σωκράτης λογικός· καὶ ἀεί [Σωκράτης] ἅνθρωπος.

Ἴδιον δέ διαφορᾶς μέν τό έν τῷ τι έστι. Κἆν γάρ ὁ ἄνθρώπος ὡς ποῖον τε λαμβάνεται, οὐχ ἁπλῶς ἆν εἰν ποιόν, ἀλλά καθό τῷ γένει προσελθοῦσαι αἱ διαφοραί ὑπέστησαν αὐτόν.

Ἔτι ἡ μέν διαφορά ἐπὶ πλειόνων πολλάκις εἰδῶν θεωρεῖται, ὡς τό τετράπουν ἐπὶ πλείστων ζώων διαφερόντων τῷ εἴδει· τό δέ εἶδος ἐπὶ μόνων τῶν ὑπό τό εἶδος ἀτόμων ἐστίν.

Ἔτι ἡ μέν διαφορά προτέρα τοῦ καὶ αὐτήν εἴδους. Σσυναναιρεῖ γάρ τό λογικόν ἀναιρεθέν τόν ἄνθρωπον· ὁ δέ ἄνθρώπος ἀναιρεθείς οὑκ ἀνῄρηκε τό λογικόν, ὄντος τοῦ θεοῦ.

Ἔτι διαφορά μέν συντίθεται μετ᾽ ἄλλης διαφορᾶς· (τό λογικόν γάρ καὶ θνητόν συνετέθη εἰς ὑπόστασιν τοῦ ἀνθρώπου·) εἶδος δέ μετὰ εἴδους οὐ συντίθεται, ὥστε ἀπογεννῆσαι ἅλλο τι εἶδος. Τίς μέν γάρ ἵππος τινί ὄνῳ σύνεισιν εἰς ἡμιόνου γέννησιν· ἵππος δέ ἅπλῶς ὄνῳ συντεθείς, οὐκ ἄν ἀποτελέσειεν ἡμίονον.

Διαφορά δέ καὶ ἴδιον κοινόν μέν ἔχουσι τό ἐπίσης μετέχεσθαι ὑπό τῶν μετεχόντων. Ἐπίσης γάρ τά λογικά, λογικά· καὶ τά γελαστικά, γελαστικά.

Καὶ τό ἀεί καὶ παντί παρεῖναι κοινόν ἀμφοῖν. Κἆν γάρ κολοβωθῇ ὁ δίπους, ἀλλά πρός τό πεφυκέναι τό ἀεί λέγεται· ἐπεί καὶ τό γελαστικὸν τῷ πεφυκέναι ἔχει τό ἀεί ἀλλ᾽ οὐχί τῷ γελᾶν ἀεί.

Ἲδιον δέ διαφορᾶς, ὅτι αὕτη μέν ἐπί πλειόνων εἰδῶν λέγεται πολλάκις, οἶον τό λογικόν ἐπί θεοῦ καὶ ἐπί ἀνθρώπου· τό δέ ἴδιον ἐφ᾽ ἑνός εἴδους, οὗ έστιν ἴδιον.

Καὶ ἡ μέν διαφορά ἕπεται ἐκείνοις, ὦν ἄν εἴη διαφορά, οὐ μήν δέ καὶ ἀντιστρέφει· τά δέ ἴδια ἀντικατηγορείται, ὦν ἦν ἴδια, διά ἀντιστρέφειν.

Διαφορᾷ δέ καὶ συμβεβηκότι κοινόν μέν τό ἐπὶ πλειόνων λέγεσται· κοινόν δέ καὶ πρός τά ἀχώριστα συμβεβηκότα τό ἀεί καὶ παντί προσεῖναι. Τό τε γάρ δίπουν ἀεί πρόσεστι τῷ ἀνθρώπῳ· καὶ πᾶσι κόραξι τό μέλασιν εἶναι ὁμοίως.

Διαφέρει δέ, ὅτι ἡ μέν διαφορά περιέχει τά εἴδη, οὐ περιέχεται δέ· περιέχει γάρ τό λογικόν, τόν θεόν καὶ τόν ἄνθρωπον· τά δέ συμβεβηκότα τρόπον μέν τινα περιέχει, τῷ έν πλείοσιν εἶναι· τρόπον δέ τινα περιέχεται, τῷ μὴ ἑνός συμβεβηκότος εἶναι δεκτικά τά ὑποκείμενα, ἀλλά πλειόνων.

Καὶ ἡ μέν διαφορά ἀνεπίτατος τε καὶ ἀνάνετος· τά δέ συμβεβηκότα τό μᾶλλον καὶ ἦττον ἐπιδέχονται.

Καὶ ἀμιγεῖς μέν αἱ ἐναντίται διαφοραί, μιγείη δ᾽ ἄν ποτε τά ἐναντία συμβεβηκότα.

Τοσαῦται μέν αἱ κοινότητες καὶ ἰδιότητες τῆς διαφορᾶς, καὶ τῶν ἄλλων.

Τό δέ εἶδος πῆ μέν διαφέρει γένους καὶ διαφορᾶς, εἴρηται, έν ᾧ ἐλέγομεν, πῆ τό γένος διαφέρει τῶν ἀλλῶν, καὶ πῆ ἡ διαφορά διαφέρει τῶν ἀλλῶν· [λοιπόν, πῆ διαφέρει τοῦ ἰδίου καὶ συμβεβηκότος, ῥηθήσεται.]

Εἴδους δέ καὶ ἰδίου κοινόν μέν τό ἀλλήλων ἀντικατηγορεισθαι. Εἷ τι γάρ ἄνθρώπος, γελαστικόν· καὶ εἷ τι γελαστικόν, ἄνθρώπος. Τό δέ γελαστικόν ὅτι κατά τό πεφυκέναι γελᾶν ληπτέον πολλάκις εἴρηται.

Κοινόν δέ καὶ τό ἐπίσης εἶναι. Ἐπίσης τε γάρ πάρεστι τά εἴδη τοῖς μετέχουσι· καὶ τά ἴδια, ὤν έστιν ἴδια.

Διαφέρει δέ τό εἶδος τοῦ ἰδίου, ὅτι τό μέν εἶδος δύναται καὶ ἅλλων γένος εἶναι· τό δέ ἴδιον ἅλλων εἶναι ἴδιον, ἀδύνατον.

Καὶ τό μέν εἶδος προϋφέστηκε τοῦ ἰδίου· τό δέ ἴδιον ἐπιγίνεται τῷ εἴδει· δεῖ γάρ ἄνθρωπον εἶναι, ἵνα γελαστικὸν ᾗ.

Ἒτι τό μέν εἶδος ἀεί ἐνεργείᾳ πάρεστι τῷ ὑποκειμένῳ· τό δέ ἴδιον ποτέ καὶ δυνάμει· ἄνθρώπος μέν γάρ ἀεί ἐνεργείᾳ ὁ Σωκράτης ἐστί, γελᾷ δέ οὑκ ἀεί, καίπερ ἀεί πεφυκώς εἶναι γελαστικός.

Ἒτι ὦν οἱ ὅποι διάφοροι, καὶ αὐτά διαφορά έστιν· ἔστι δέ εἴδους μέν, τό ὑπό τό γένος εἶναι, καὶ τό κατά πλειόνων καὶ διαφερόντων τῷ ἀριθμῶ έν τῷ τί έστι κατηγορούμενον εἶναι, καὶ ὅσα τοιαῦτα· ἰδίου δέ, τό μόνῳ καὶ παντί καὶ ἀεί προσεῖναι.

Εἴδους δέ καὶ συμβεβηκότος κοινόν μέν τό ἐπί πλειόνων κατηγορεῖσθαι. Σπάνιοι δέ αἱ ἄλλαι κοινότητες, διά πλεῖστον ἀλλήλῶν διεστάναι τό τε συμβεβηκός, καὶ τό, ᾧ συμβέβηκεν.

Ἲδια δέ ἑκατέρου, τοῦ μέν εἴδους, τό έν τῷ τί έστι κατηγορεῖσθαι, ὧν έστιν εἶδος· τοῦ δέ συμβεβηκότος, τό έν τῷ ὁποῖον τί έστιν, ᾖ πῶς ἔχον.

Καὶ τό ἑκάστην οὐσίαν, ἑνός μέν εἴδους μετέχειν, συμβεβηκότων δέ πλειόνων, τῶν τε χωριστῶν, καὶ τῶν ἀχωριστῶν.

Καὶ τά μέν εἴδη προεπινοεῖται τῶν συμβεβηκότων, κἆν ἀχώριστα ᾗ· (δεῖ γάρ εἶναι τό ὑποκείμενον, ἵνα ἐκείνῳ τί συμβῇ·) τά δέ συμβεβηκότα ὑστερογενῆ εἶναι πέφυκε, καὶ ἐπουσιώδη τἠν φύσιν ἔχει.

Καὶ τοῦ μέν εἴδους ἡ μετοχή ἐπίσης· τοῦ δέ συμβεβηκότος, κἆν ἀχώριστον ᾗ, οὑκ ἐπίσης. Καὶ γάρ Αἰθίοψ Αἰθίοπος ἔχοι ἄν τἠν χροιάν ἥ ἀνειμένην ἧ ἐπιτεταμένην κατά μελανίαν.

Λείπεται δέ περί ἰδίου καὶ συμβεβηκότος εἰπεῖν· πῆ γάρ τό ἴδιον τοῦ τε εἴδους, καὶ τἤς διαφορᾶς, καὶ τοῦ γένους διενήνοχεν, εἴρηται.

Κοινόν δή τῷ ἰδίῳ καὶ τῷ ἀχωρίστω συμβεβηκότι τό ἄνευ ἀυτῶν μή ὑποστῆναι ἐκεῖνα, ἐφ᾽ ὤν θεωρεῖται· ὡς γάρ ἄνευ τοῦ γελαστικοῦ οὐχ υφίσταται ἄνθρώπος, οὕτως οὑδέ ἄνευ τοῦ μέλανος ὑποσταίη ἄν Αἰθίοψ.

Καὶ ὤσπερ καὶ παντί καὶ ἀεί πάρεστι τό ἴδιον, οὕτῶ καὶ τό ἀχώριστον συμβεβηκός.

Διενήνοχε δέ, ὅτι τό μέν ἴδιον ἑνί μόνῳ πάρεστιν εἴδει, ὡς τό γελαστικὸν ἀνθρώπω· τό δέ ἀχώριστον συμβεβηκός, οἷον τό μέλαν, οὐκ Αἰθίοπι μόνον, ἁλλά καὶ κόρακι πρόσεστι, καὶ ἄνθρακι, καὶ ἐβένῳ, καὶ ἅλλοις τισίν.

Ἔτι τό μέν ἴδιον ἀντικατηγορεῖται, οὗ έστιν ἴδιον, καὶ ἔστιν ἐπίσης· τό δέ ἀχώριστον συμβεβηκός οὐκ ἀντικατηγορεῖται.

Καὶ τῶν μέν ἰδίων ἐπίσης ἡ μετοχή· τῶν δέ συμβεβηκότων ἡ μέν μᾶλλον, ἡ δέ ἦττον.

Εἰσί μέν οὗν καὶ ἄλλαι κοινότητες τε καὶ ἰδιότητες τῶν εἰρημένων· ἁλλ᾽ έξαρκοῦσιν αὗται εἰς διάκρισὐν τε αὐτῶν, καὶ τῆς κοινωνίας παράστασιν.

Dýchání v Platónově dialogu Timaios

"A tu co jest teplé, není pochyby, že směřuje přirozeně ven na své míst k látce sourodé; a poněvadž jsou dva průchody, jeden tělem ven (jím je míněn jícen - vize poznámka 80) druhý pak ústy a nosem, kdykoli teplo udeří na jedné straně, tlačí na druhé straně vzduch kolem dokola, a ten tlakem uveden v kdruhovitý pohyb, vpadaje do ohně se zahřívá, kdežto vycházející vzduch se ochlazuje. Poněvadž pak teplost tato přechází na jiné místo a vzduch u druhého východu se stává teplejším, ubírá se to, co má větší teplotu, zase zpět na onu stranu, spějíc ke své vlastní přirozenosti, a zatlačuje kolem dokola živel druhý; ten pak přijímaje a navzájem dávaje stále tytéž popudy, způsobuje, že vzniká obojími činiteli pohyblivý kruh, dech a výdech."