Żegota Pauli
.jpg) Żegota Pauli wg drzeworytu autorstwa Edwarda Nicza i Józefa Kruszewskiego, 1887 | |
| Data i miejsce urodzenia |
1 lipca 1814 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
20 października 1895 |
| Miejsce spoczynku | |
Grób Żegoty Pauliego.
Żegota Pauli, właśc. (do 1831) Ignacy Pauli (ur. 1 lipca 1814 w Nowym Sączu, zm. 20 października 1895 w Krakowie) – polski historyk i archeolog, bibliotekarz i bibliograf, badacz polskiej i słowiańskiej kultury ludowej, jeden z pierwszych polskich etnografów i krajoznawców.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Był synem Macieja i Zofii z Wojciechowskich. Po ukończeniu gimnazjum w Nowym Sączu (1832) wyjechał do Lwowa, gdzie podjął studia filologiczne, następnie medyczne[1]. W latach 1835–1836 był więziony za kontakty z patriotyczną spiskową organizacją młodzieży lwowskiej. Od 1843 r. brał czynny udział w życiu literackim i politycznym Lwowa. Od 1845 r. w Krakowie, gdzie był zatrudniony jako bibliotekarz i konserwator archiwum Potockich (do 1852 r.). Później pracował jako tłumacz i korektor, a następnie (od 1872 r.) w Bibliotece Jagiellońskiej (od 1881 r. z tytułem „Historiografa UJ”). W międzyczasie w 1859 r. ukończył studia medyczne[1]. Ostatnie ćwierć wieku swego życia przemieszkał gościnnie w murach krakowskiego klasztoru bonifratrów.
Działalność[edytuj | edytuj kod]
Od najwcześniejszych lat interesował się wszystkimi tymi dziedzinami wiedzy, które łącznie mieścimy dziś w haśle „krajoznawstwo”. Jeszcze jako uczeń nowosądeckiego gimnazjum odbył swą pierwszą podróż po Galicji (m.in. w Pieniny), której opis ogłosił później pt. Wyimki z podróży po Galicyi w r. 1831. Zawarł w nim m.in. szereg danych historycznych, opisy strojów i zwyczajów górali pienińskich oraz podania ludowe (w tym o św. Kindze). Ważny wpływ na jego późniejsze zainteresowania posiadał sądecki wikary i katecheta ks. Michał Głowacki „Świętopełk”, później jeden z organizatorów „poruseństwa” chochołowskiego. W latach 1840–1842 podróżował po Beskidach, docierając do Żywca. W 1854 r. odbył większą podróż w Tatry i na Spisz. Poza wydanymi pozycjami pozostawił liczne materiały rękopiśmienne, m.in. tekę materiałów dotyczących Tatr i Podhala, przechowywane obecnie w Bibliotece Jagiellońskiej. Pauli przekazał przed śmiercią znaczną część swoich zbiorów bibliotecznych jak: rękopisy, druki i ryciny swojemu przyjacielowi Władysławowi Ignacemu Wisłockiemu, który opracował ich bibliografię i także włączył w zbiór Biblioteki Jagiellońskiej[2].
Od 1845 r. należał do Towarzystwa Naukowego Krakowskiego (przekształconego w 1872 r. w Akademię Umiejętności). Od 1876 r. był członkiem honorowym Towarzystwa Archeologicznego Krajowego we Lwowie[1].
Pamięć[edytuj | edytuj kod]
W 1896 r. Pauli został uczczony w Krakowie tablicą pamiątkową na murze klasztoru bonifratrów przy ul. Krakowskiej 48, gdzie przez szereg lat mieszkał i gdzie zmarł, głoszącą: „W tych celkach Braci Miłosierdzia przemieszkał ostatnich 25 lat życia swego Żegota Pauli, nestor archeologów i etnografów polskich; historiograf Uniwersytetu Jagiellońskiego”[3]. Pochowany został na cmentarzu Rakowickim w Krakowie, w kwaterze Kc[4]. Upamiętnia go również epitafium w kościele św. Anny w Krakowie.
Publikacje[edytuj | edytuj kod]
- Wyimki z podróży po Galicyi w r. 1831 („Rozmaitości” nr 47–52/1835)
- Pieśni ludu polskiego w Galicji (1838)
- Pieśni ludu ruskiego w Galicji (tom 1, tom 2, Lwów 1839–40)
- Starożytności galicyjskie (zeszyt 1 -dalsze nie ukazały się, 1840)
- Zamek Odrzykoński. Album na korzyść pogorzelców (1844)
- Pamiętniki do życia i sprawy Samuela i Krzysztofa Zborowskich, Lwów 1846
- Pamiętniki o wyprawie chocimskiej r. 1621, Kraków 1853
- Spór o Morskie Oko (Kraków 1891, odbitka z „Czasu”)
- Przyczynki do etnografii tatrzańskich górali („Lud” t. 5, 1899 – wyd. pośmiertnie)
-
Strona tytułowa „Pieśni ludu polskiego w Galicji” -
Tablica pamiątkowa na ścianie konwentu bonifratrów.
_commemorative_plaque,_48_Krakowska_street,_Kazimierz,_Krak%C3%B3w,_Poland.JPG)
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Chowański Adam: Ludzie turystyki i krajoznawstwa (108). Pauli Żegota (hasło), w: „Gościniec” R. XX, nr 5 (222), maj 1988, s. 26.
- ↑ Henryk Ułaszyn. Dr. Władysław Wisłocki. Notka biograficzno-bibliograficzna. „Przegląd Bibliograficzny”. 6, s. 94, 1901. Kraków.
- ↑ Aleksander Krawczuk: Opowieści o zmarłych. Cmentarz Rakowicki część 3 i 4. Kraków: Krajowa Agencja Wydawnicza w Krakowie, 1988, s. 129. ISBN 83-03-02300-4.
- ↑ Karolina Grodziska-Ożóg: Cmentarz Rakowicki w Krakowie (1803-1939). Wyd. II. Kraków: Wydawnictwo Literackie, 1987, s. 131. ISBN 83-08-01428-3.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Encyklopedia powszechna PWN, t. 5. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1974.
- Zofia Radwańska-Paryska, Witold Henryk Paryski: Wielka encyklopedia tatrzańska. Poronin: Wyd. Górskie, 2004. ISBN 83-7104-009-1.
- Ks. Witold Józef Kowalów, Ks. Michał Stanisław Głowacki „Świętopełk” (1804–1846). Folklorysta i współorganizator powstania, Biały Dunajec – Ostróg 1999.
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Artykuł o Żegocie Paulim. nsi.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-01-05)].
- Żegota Pauli w bibliotece w bibliotece Polona